Harreman estua Nafarroarekin. Koroa batetik bestera pasatu arren, lotura ekonomiko sekularrek Ondarribitarra Nafarroako erresumaren eranskin gisa eratzen jarraitu zuten, non Gaztela-Nafarroa gerrek kalte besterik ez baitzuten sortzen. Horregatik, Gaztelarekiko treguez baliatuz, Hondarribiko Kontzejuak hitzarmen bat sinatu zuen 1245ean Teobaldo I erregearekin, nafarrak eta haien ondasunak babesteko: "El prebost,
los jurados, et todo el conceyllo de Fontarrabia: facemos á saber á quantos esas letra veyrán, que Nos á bona fe recebamos en nuestra asignación, et en nostra defension, mientras la tregoa de los reyes durare, á los homes et las femnostrnes, que el costnostrno se en el villa. Nin hiribildu batean bildu behar dugu, ez ahoan, ez nuil gaiztoa, ez roberia, hi faga egiten duena, gure seineren aginduz Castellako erregea ez bada, edo hiria ohorez suntsitzen duen daqueila." Iruñeko
katedralak XIII.-XV. mendeen artean bustia batzuk izaten jarraitu zuen Hondarribia ondoan. Halaber, San Miguel in Excelsis zituen, 1371 eta 1374.Hondarribia Nafarroara
itzultzea (1256). 1256ko urtarrilaren 1ean, Gaztela eta Nafarroako erregeek Gasteizen topo egin ondoren, Alfontso X.a "El Sabio" k Teobaldo ii.ari (1253-1270) itzuli zizkion Donostia eta Hondarribiko hiribilduak, itsaso eta lur errenta guztiekin. Itzulpena "nire bizitza osoan maitasunean" egiten da, hau da, bizitza osoan, eta hori egiaztatu egiten da, 1280an Alfontso "El Atrevido" Felipe Hondarribiarrak bere planak zapuztuz biztanleria kokatzen saiatzen ari zen tokian zegoelako. Salbuespen
berriak. Alfontso Jakituna, Donostian 1280ko abenduaren 28an emandako pribilegioagatik, Hondarribia hobeto populatzeko, bular guztietatik salbuetsi eta betiko eskatu zuen, itsasoko hamarrenak izan ezik. Antso iv.a erregeak beste bat kaleratu zuen Madrilen 1290eko abenduaren 1ean, Hondarribiako portura zetozen saltzaileak, edo handik Nafarroara egindako salgaiak, saltzaile basatiak eta seguruak izan zitezen, aitonaren garaian ohitutako eskubideak ordainduz, eta ateratzen edo sartzen zituzten salgaien hamarrenak ordainduz.
los jurados, et todo el conceyllo de Fontarrabia: facemos á saber á quantos esas letra veyrán, que Nos á bona fe recebamos en nuestra asignación, et en nostra defension, mientras la tregoa de los reyes durare, á los homes et las femnostrnes, que el costnostrno se en el villa. Nin hiribildu batean bildu behar dugu, ez ahoan, ez nuil gaiztoa, ez roberia, hi faga egiten duena, gure seineren aginduz Castellako erregea ez bada, edo hiria ohorez suntsitzen duen daqueila." Iruñeko
katedralak XIII.-XV. mendeen artean bustia batzuk izaten jarraitu zuen Hondarribia ondoan. Halaber, San Miguel in Excelsis zituen, 1371 eta 1374.Hondarribia Nafarroara
itzultzea (1256). 1256ko urtarrilaren 1ean, Gaztela eta Nafarroako erregeek Gasteizen topo egin ondoren, Alfontso X.a "El Sabio" k Teobaldo ii.ari (1253-1270) itzuli zizkion Donostia eta Hondarribiko hiribilduak, itsaso eta lur errenta guztiekin. Itzulpena "nire bizitza osoan maitasunean" egiten da, hau da, bizitza osoan, eta hori egiaztatu egiten da, 1280an Alfontso "El Atrevido" Felipe Hondarribiarrak bere planak zapuztuz biztanleria kokatzen saiatzen ari zen tokian zegoelako. Salbuespen
berriak. Alfontso Jakituna, Donostian 1280ko abenduaren 28an emandako pribilegioagatik, Hondarribia hobeto populatzeko, bular guztietatik salbuetsi eta betiko eskatu zuen, itsasoko hamarrenak izan ezik. Antso iv.a erregeak beste bat kaleratu zuen Madrilen 1290eko abenduaren 1ean, Hondarribiako portura zetozen saltzaileak, edo handik Nafarroara egindako salgaiak, saltzaile basatiak eta seguruak izan zitezen, aitonaren garaian ohitutako eskubideak ordainduz, eta ateratzen edo sartzen zituzten salgaien hamarrenak ordainduz.