Katalinaren sexuari buruz zalantzaren bat egon badaiteke ere, ezin da dudarik egin, berari buruz planeatu zuela, jaio zenetik, gizarte maskulinizatzaileak garai guztietako -eta orduko, bereziki- emeei gorde dien zorte latza. Bere helburu pasiboaren ondorioz, lau urte zituenean, komentu bateko lau hormen artean bizirik zegoela bahitzera kondenatua izan zen, bere izeba Ursula Zarauzkoarekin eta bere ahizpa Isabel eta Mariarekin gertatu zen bezala. Odola dario bere Autobiografian irakurtzeak 15 urterekin "kalera irten nintzela, inoiz ikusi ez nuena, nondik bota eta nora joan ez nekiela". Bilbora bidean, Kathelinek tragoka dastatzen du lortutako askatasuna "nik jakin gabe zer egin eta nora joan, baizik eta haizetik luma bat bezala eramaten utzi gabe". Askatasunaz gozatzeko plazera esaldi txiki batean berragertzen da, non esaten duen gero Donostiara itzuliko dela "nire gustua beste arrazoirik gabe".
Argi dago Kathelinek bere nortasun sendo, andariar, zintzo eta bihurriari bide eman nahi bazion, trabestismoa beste aukerarik ez zitzaiola geratzen. Eta argi dago, halaber, haren utzikeriari zegokionez, mespretxatu egiten zutela, eta hori zen, hain zuzen ere, bera gehien beldurtzen zuena. Hori ikus daiteke, adibidez, Hirugarren Harremaneko pasarte hartan, non, maite duen emakumearen senarrari dueluan desafio egitean, erantzun hau jasotzen baitu, "bolkanek gure erromesa begietatik jaurtikitzen dute, horrela bere itxaropenen amaiera burlatuta ikusiz": "Nire izaerari dagozkion betebehar ugariei ezer gutxi zor nieke, baldin eta, nire burua hain era ezberdinean desafiaturik ikustean, haserretik aterako banindute, ezen, gizon bat izanik, baina emakume bat izanik, ez baita hain ezaguna lortutako ospea arriskatzea, eta, beraz, zu zerbitzatzea. hori gizakientzat utziz gero, Jainkoari gomendatu ahal izango zaio, urte askoan gorde dezan". Zalantzarik gabe, "berez soldadutzan zegoen" izaki bati (Pedro del Valle) masaileko bat eman zioten gutun hartan.