Londres, 1948. Dozena erdi gizonek baino ez dute osatzen euskal taldea, guztia mugaren alde horretatik, Londresko Olinpiadara, gerraosteko oroitzapenez betea. Hiru atleta dira: Juan Bautista Adarraga, Pedro Apellániz eta Félix Erausquin; bi boxeolari, Agustín Argote eta Alejandro Arteche, eta hockeista bat, Juan del Campo. Adarraga, Hernaniko kirolari handien sagakoa, zazpigarrena izan zen 800 metro lauko lehen kanporaketaren hirugarren txandan, 1-55-7ko marka ofiziosoarekin. Zalantzak ditugu 1.500 lasterka egitera ere iritsi ote zen, baina, nolanahi ere, ezin izan zuen aurrera jarraitu. Pedro Apellánizek 54,93 metroko xabalina jaurti zuen, eta horrek ez zion ezertarako balio izan, Félix Erausquin diskoan 43,67 metroko zortea izan baitzuen. Hala ere, azken hori aipatu behar da, Zeanuriko atleta handia, euskal barra jaurtitzeko teknika egokitu zuena, hau da, buelta batzuk emanez, basurdeari, errekor guztiak leundu zituen sistemari. Hala ere, Nazioarteko Federazioak ez zuen homologatu Miguel de la Quadra-Salcedok, telebistako erreportari famatuak, 1956an Parisen ezagutarazi zuen teknika hori, Melbourneko Olinpiadarako asko falta ez zenean. Boxeolariei dagokienez, jakin badakigu beren jardunari buruzko datu gehiago izan gabe joan zirela, baina ez zela oso distiratsua izan behar. Hockey-hierba talde hispanoarena ere ez zen hala izan, non Juan del Campo agertzen baitzen. Eta Londresko bigarren Olinpiadaren ondoren, beste parentesi bat ireki zen gure kirolarientzat. Ez ziren Helsinkira (1952) ez Melbournera (1956) joan, azken kasu horretan, eta Espainiako Estatukoei dagokienez, Hungarian sobietarrek parte hartu zutelako boikoteo partziala.