Dagoeneko berriz ere Madrilen zela, lehen Musikako Sari Nazionala eskuratu zuen, Cuarteto de cuerda núm. 1 lanari esker. 1962. urtea zen, hain zuzen, Espacios variados eztabaidagarria osatu zuenekoa (1969an berrikusia) eta bere aita zendu zenekoa. Azken obra horrek harrera liskartsua izan zuen, eta Katalunian estreinatu zuenean nolabaiteko zalaparta sortu zen, bere maisuetako bati buruz hau esan baitzuen "... Ordutik aurrera Bernaola izen ospetsua izango zen" [Gerardo Gombau]-. Musikazko irtenbideen konbinazio erreinua, partzialki jotzailearen eskura direnak. Halaxe sortu ziren Pontevedra y Superficie núm. 2 (biak 1962an) eta núm. 3 (1963) abestiak. Urte horretan piano eta instrumentu-multzorako Morfología sonora agertu zen, "musika vs pintura" norgehiagokaren atea zeharkatu zuena. Halaber, gitarraz jotzeko orrialde bat, Permutado sortu zen eta hauekin batera: Heterofonías (1965) eta Músicas de cámara (1967). Azken biekin Premio Juventudes musicales a la mejor obra española estrenada en Madrid saria jaso zuen bere garaian.
Episodio ["San Mateo"] (64), errugabeen lepomozteari buruzkoa, Hezkuntza eta Kultura Zerbitzuko Musika Gelak eskatutako enkargua izan zen eta musikariaren katalogoko erlijiozko alderdiaren zerrenda estreinatu zuen lan horri esker, izan ere, garai hartan artzapezpikutzaren musika-aholkulari zen Madrilen. Urte hartakoa da baita ere Mixturas (1964) ganberako orkestrarako sortua; aurrerago iritsi ziren Traza (1966), perkusiozkoa, Iruñeko erlijiozko musikaren nazioarteko asterako (Universa laus) Liturgiako Idazkaritza Nazionalak enkargatutako Procesional de entrada (1967) obra (liturgia-kanta), Jarraipen obra elektronikoa (1967), Dos canciones, pianorako Continuo eta Superficie núm. 4- Cuarteto de cuerda núm. 2 (azken hauek 1968an).
Bestalde, garai hori oso oparoa izan zen musikariarentzat zinema-musikari dagokionez, hala, hirugarren semea jaio zen (bere izen bera zuena, Carmelo) urtean bertan, 1965ean, Antonio Gimenez Ricoren Crónica, Torremolinos musikatu zuen. Hurrengo urtean ia hamar lan egin zituen zazpigarren artearekin lotuta. Musika arlo horrekiko grina oso indartsua zen eta hamar urte beranduago soilik gainditu zuen orduko ekarpena. Halaber, aipatu irrikak berehala ekarri zion saria: Premio a la mejor música del Círculo de escritores cinematográficos (1967). Sari hori bera beste bitan jaso zuen, hain zuzen, 1969an eta 1972an. Beranduago, Premio nacional de música cinematográfica jaso zuen bitan (1969 eta 1973).