1975. urtearen inguruan Espainiako Historia Garaikidean data erabakigarriak tartekatu ziren. Garai horretan, Espainiako musika garaikidearen garapena bultzatu edo bulkatu nahi zuten musika-proiektuak sortu ziren. Horietako zenbait, esate baterako, L.I.M. instrumentu-multzoa, berezko ekimenaren burugogorkeriaren ondorio izan ziren eta Carmeloren katalogokoan sormena eragiteko eta hura nazioartean hedatzeko akuilu izan ziren.
Dagoeneko aurrez moldatutako alderdi poetikoak ekarriz, izenburu adierazgarria zuen partitura bat kaleratu zuen: Ayer... soñé que soñaba (1975), Machadori (A.) buruzkoa. Garai berean, instrumentuaren formatuan jauzi bat emanez, Juegos (1978) eta, batez ere, Villanesca (1977-8) ezagutarazi zituen. Azkena, Francisco Guerrerori egindako omenaldia zen eta Holandan (Hilversum) estreinatu zen Jean Fourneten eskutik. Bi lan horiekin 80eko hamarkadako obra handietarako bidea urratu zuen: Sinfonía núm. 2 eta Galatea, Rocinante y Preciosa.
Sasoi horretan, aurreikusita bezala, ganbera-musika birsortu zen aipatutakoaren antzeko interpretazio-proiektuei esker: Superposiciones variables, Así edo Tiempos (1976), Achode (1977), ¡Qué familia! (1979), L.I.M. klarineteen kintetoari eskainiak, A mi aire, Koankintetto, Variantes combinadas-Superficies variables núm 2 (guztiak 1980koak). Soloan interpretatzeko musikari dagokionez, Superficies delakoaren bosgarren sortarekin (kontrabaxua) amaitu zuen zikloa 1979an. Urte hartan bertan, Carmelo bandetara itzuli zen Entrada obraren eskutik. Banda-musikako atal horretan Paco Molero pasodoblea nabarmendu behar da, Madrileko Banda Sinfonikoak, bere bandak, estreinatu, grabatu eta hedatu zuena.
Konposaketan eman zuen azken sasoian hainbat enkargu, oroimen eta omenaldi txandakatu ziren. Orri horietan konposizio-aro baten sintesia barneratzen da:Homenaje G. P. (1994) (Petrassi maisuari egindako omenaldia, Carmeloren eta Espainiako musikan izen ezagunak diren beste askoren maisu izandakoa). Aipagarriak dira, halaber, birtuosismoaren orrialdeak, esate baterako, Página para violín solo (1994) edo Solo para clarinete (1995). Azken hori Jacinto Guerrero Saria emateko ekitaldian interpretatu zen, Madrileko Arte Ederretako Akademiako aretoan.