Araba eta Nafarroako industrializazioa. 1950eko hamarkadan, Arabak eta Nafarroak industria-garapena hasi zuten, udalen eta probintzia-aldundien industria-sustapeneko politikek pilatu eta bultzatutako Gipuzkoako eta Bizkaiko prozesuari dagokionez. Bi lurraldeetan eta lehenengo fasean kostako probintzietako enpresa batzuk hedatze-fasean daude, baina ezinezkoa da haietan kokapen egokiak aurkitzea. Garapen-guneen ondoko eremuetan eta/edo komunikazio-ardatzen inguruko eremuetan kokatzen dira: Arabako eta Nafarroako Kantauriko haranak, Bilbo-Gasteiz errepidea, Eskuald-Irun trenbidea, Iruña-Donostia errepidea... Nafarroan, 1950etik aurrera, gainera, industria-trantsizio txiki bat gertatu zen, gerraren ondoren Nafarroan bizi ziren zenbait industrialari katalan eta kapitalista nafar batzuk (Huarte, Huici) protagonista zirela. Kapitalista horiek, inbertsio sendoen bidez, beren burua garatzen hasi ziren. Aldi horretan, "Authi", "Papelera de Navarra", "Potasas de Navarra", "Papelera de Sarrio", "Laminaciones de Lesaca"... Bigarren fasean, bi probintzietan, Gasteizen, Iruñean eta hirugarren sektoreko, azpiegituretako eta eskulan kualifikatuko hornidura handiagoko eskualdeko poligonoen sustapen instituzionaleko politikak egiten dira. 1952an, Nafarroako Foru Aldundiak eta Iruñeko Udalak erraztasun batzuk eman zituzten industria kokatzeko: gastuaren gaineko zergaren %50erainoko murrizketak eta 1954tik aurrera Udalak. hiriburutik udalerrian dagoen industria babesteko kanpainari ekin dio. Gasteizen antzeko prozesua gertatzen da hobariak eta zerga-salbuespenak emanez eta garapen-poligonoak sortuz. Jarduketa horiek emaitzak izan zituzten hurrengo urteetan, liberalizazio ekonomikoa hasten denean beste eskualde batzuetako industriak eta atzerritarrak erakarri baitziren probintzia horietara.