Aro berriak aro, krisiak krisi eta aldaketak aldaketa, Blas de Otero ez zegoen ez pozik, ez gustura 50eko hamarkadako Espainian. Ezin zuen erabateko askatasunez idatzi, diktadurako agintarien ezarpenak ere ez zituen ontzat ematen eta itogarri zitzaizkion, giroa gaiztoturik zegoen, eta egoera ikusita, Parisera alde egitea erabaki zuen. Frantziako hiriburura joateak esparru orotan aire freskoa hartu ahal izatea ekarri zion, aske ibili, idatzi eta argitaratu ahal izatea, jende berria ezagutzea, etab.
Gogoan hartu behar da garai hartan Espainiako iheslari asko zegoela Frantzian, eta, hain zuzen ere, horietako askoren bidelagun egin zen. Komunistak ezagutu zituen eta horiekin batzen hasi zen, harik eta izena Alderdi Komunistan eman zuen arte. Ematen du fede-krisia gainditu ondorengo aro existentzialistak ere ez zuela ase bilbotar poeta, eta bestelako idealak bilatu zituen etengabe, baita Parisen aurkitu ere. Marxismoaren teorikoak irakurri zituen eta bertan aurkitu zuen balizko utopia humanistarako oinarri eta proiektu gustukoenak. Poesia mundua aldatzeko tresna izan zitekeela ikusi zuen, eta, existentzialismoa apurka-apurka atzean utzita, poesia sozialera hurbiltzen hasi zen; orduan hasi zen idazten Pido la paz y la palabra [=Bakea eta hitza eskatzen ditut] poema-liburu ospetsuan gerora sartutako testuak.