Olerkariak

Otero Muñoz, Blas de

Bere izaera gatazkatsuari jarraikiz, baina, hainbeste poz, askatasun eta berrikuntza ekarri zizkion Parisek ere ez zuen luzaroan ase poetaren gogoa, Espainiarekiko herrimina handia baitzen. Hori dela eta, krisia jasan zuen Frantzian, eta Espainiarako bidea hartu zuen. Bilbon bizi zela, izan familiaren tradizioz nahiz literatura giro horietan lantzen zelako, maila erdi-burgesean ibiltzera ohitua zen Blas de Otero, ekonomia-krisi garaiak salbu. Marxismoaren teorikoak irakurri ondoren, konturatu zen bere herrialdea hobeki ezagutzeko, herri xumeena ezagutu behar zuela; hots, behe-mailako langileak. Asmo horri gauzatzeko, ia dirurik gabe Espainiako gizarte-maila hori ezagutzeko bidaia egin zuen, baita langileekin lana partekatu ere. Esate baterako, meatzarien bizimodua ezagutu nahian, eurengana joan eta eurekin aritu zen lanean zenbait egunez. Gaztela eta Leoneko herri txikiak bilatu zituen eta bertan igaro zituen hainbat egun, hain zuzen, herri horietako bizimodua zuzenean ezagutzeko. Esan den bezala, oso diru gutxirekin egin zuen bidaia Oterok, eta aurrera egin ahal izateko bidean lan txikiak hartzen zituen. Adiskideek eta bidaian bertan ezagutu berri zuen jendeak, dena dela, diru-laguntza txikiak eman zizkioten ahal zen neurrian. Bidaia hura egin ondoren amaitu zuen Pido la paz y la palabra (1955) lana, eta En castellano [=Gaztelaniaz] idazten hasi zen.

1956tik 1959ra Bartzelonara joan zen bizitzera, eta bertako artista-taldeengana hurreratu eta talde horietan esku hartzen hasi zen. Ordurako En castellano lana prest zeukan, baina argitaratzekotan egon zenean, zentsurak ezetza eman zion. Alabaina, Ancia (aurretik agertutako Ángel fieramente humano eta Redoble de Conciencia-ren izen laburtua) lana argitaratzea lortu zuen, eta harrera ezin hobea izan zen: 1958an Kritika Saria eman zioten, eta 1961ean Fastenrath Saria.