Kontzeptua

Armen historia

Euskadi, Behe Erdi Arotik Espainiako monarkiaren arma-hornitzaile nagusienetako bat izan da. Errege-erregina Katolikoen garaian arma zuriak, armadura eta beste defentsa-tresna batzuekin batera, koroak euskal artisauei egiten zizkieten eskaeratan lehen su-armak aitatzen hasi ziren. Euskal armagintza eta eskaera militarraren arteko lotura hedatzen joan zen hurrengo mendetan, taktika militar eta tropen ekipamenduan gertatzen ari ziren aldaketak ekoizpenaren ezaugarriak baldintzatuz. Espainiako antolamendu militarra XVII. mendearen amaieran tertzioetan egituraturik  zegoen oraindik, eta horrek eragina izan zuen euskal armaginen gaitasun teknikoetan zeintzuk ahalegin handiak egin behar izan zituzten Borbondar dinastiak XVIII. mendearen hasieran ezarritako arma-eredu berrietara egokitzeko.

Espainiako armamentu militarrean berrikuntza teknikoak atzerapenekin ezarri arren XIX. mendean arma industria pribatuaren sektoreak izan zuen garapena ahalbideratu zituzten aurrerapen horiek. Ekoizpen pribatu hori izan zen hedapenaren zergati nagusia, atzerriko arma motzen ereduen bertsio merkeak izan zirelarik salmenta nagusiena.

XX. mendearen hasieran euskal armagintzak pistola automatikoen ekoizpena hasi zuen. Eibar modeloko pistolek, Browningen bertsio soilagoak eta merkeak Lehen Mundu Gerran izan zuten arrakasta handiena. Baina euskal armaginek egindako pistola eta errebolber guztiak ez ziren kalitate gutxikoak, haiek egindako arauzko armak ere ospe handia izan baitzuten. Gauza bera esan daiteke euskal pistola metrailadorez, izan ere Mauserren imitazioak izanik jatorrizko eredua hobetu zuten eta gerra tarteko Asiako merkatuan norgehiagokan aritu zen. Mende honetan, halaber, enpresa batzuk bere produktu-sorta handitzeko egin dituzten ondorio izan ziren fusil metrailadoreak, errifle automatikoak eta morteroak.

Jatorrizko artikulua: Igor Goñi Mendizabal

Itzulpena ELIA itzultzailea