Leonekin aliatzeko politikaz gain, Antso Gartzesek lotura familiarrak eta politikoak zituen Aragoiko kristauekin eta musulmanekin. Iruñeko erregea Pallarsko Dadilde edo Dadildis erreginaren semea zen eta berau aldiz Pallars eta Ribagorzako Raimundo I.a kondearen arreba. Beste alde batetik, Huesca menderatzen zuen Fortun ibn Muhammaden musulmanaren laguna zen, bai eta Amrus al-Tawilen laguna ere.
Garai hartan, Aragoi ibaiaren goialdeak ureztatutako mendi-ingurune zen Aragoi, eta bertako gobernariak esfera karolingiarraren menpe zeuden. Ez dakigu Antso Gartzesek modu baketsuan hartu ote zuen konderri hori edo ez, edo Galindo Aznarez II.ak (893-922?) Antso Gartzesen subiranotasuna onartu ote zuen haren lurraldean. 922. urtean, Antsok eta Galindo kondeak, Aragoiko boterearen egitura berriaren erakusgarri, ospakizun bat egin zuten Iruñeko eta Aragoiko apezpikuekin batera San Pedro Siresakoa monasterioari Echo ibarreko eskubideak emateko.
Gerora, Andregoto Galindez, Aragoiko Galindo Aznarez II.a kondearen alaba, Antso Gartzes I.aren seme Gartzia Antsorekin ezkondu zen, etorkizunean Iruñeko errege izango zenarekin. Bi horien semea, Antso Gartzes II.a, Nafarroako errege eta Aragoiko konde izango zen (970).