Jakina denez, estilo neoklasikoa XVIII. mendearen hondarrean heldu zen Euskal Herrira eta XIX. mende osoan iraun zuen. Korronte berri honen sentikortasuna euskal izaerarekin ongi uztartu zen. Hori dela eta, esparru artistiko guztietan arrakasta handia izan zuen.
Euskal Herriko Adiskideen Elkarteak, hau da, garai hartako gure lurraldeko ekimen kulturalik garrantzitsuenak, Ilustrazioa deritzon pentsamendu kultural berria bultzatu zuen eta gustu artistiko berriaren aldeko apustua egin zuen. Horregatik, Ilustrazioa Neoklasizismoaren mugimendu kulturala dela esaten da.
Ilustrazioaren pentsamenduak barrokoko formak eta ezaugarriak baztertu zituen eta, Errenazimenduan bezala, tradizio klasikora jo zuen. Hala bada, sentimendua ardatz zuen barroko estiloa alde batera utzi eta arrazoian oinarritutako errealitatea antzemateko bide berria planteatu zuen. Kulturaren esparru guztietan eredu klasikoak berreskuratu egin ziren eta, horrekin batera, neurrizko estetika, forma geometrikoak, xumetasuna eta soiltasuna.
Esanak esan, arkitektura arloan, bai esparru zibilean, bai esparru erlijiosoan ere tradizio klasikoan inspiratutako eredu ederrak burutu ziren gure lurraldean, bereziki, erromatarren eta grekoen estetikaz baliatuz.
Bizkaiko probintzian gauzatutako eraikinen artean Markina-Xemeingo hilerria da eredurik onenetakoa.