Baiona. XII. mendetik XV. mendera bitartean, Baionan, Ingalaterraren mende, garapen ekonomiko handia izan zen, eta inguruko merkataritza-gune garrantzitsuenetariko bat bihurtu zen. Apezpiku-egoitza XIII. mendearen bigarren erdian hasi zen eraikitzen, eta tamaina handi samarreko beste eliza erromaniko baten hondarren gainean. Katedral gotiko txikia zen, baina oso itxura ederrekoa. Tratatugile askok uste dute lan hori Euskal Herriko arkitektura erlijioso gotiko ederrena dela, Frantziako iparraldekoekin, zehazki Reims eta Soisson-ekin. Eraikitze lanetan parte hartu zuten formakuntzako artisau-maisuek -champanesa-, ibilbide santiaguistetatik Gaztelako hirietara iritsi ziren maisuek. XIII. mendearen bigarren erdialdekoak dira burualdearen behealdeak, deanbulatorio eta kapera erradialekin, gurutzaduraren hegoaldeko besoaren portada bikoitza eta klaustroa. XV. mendearen hasierako sutearen ondorioz, eraikinaren gainerakoa eraikitzen hasi ziren, eta 1451n gangatu zuten, Ingalaterrako menderakuntzaren amaieran. XVI. mendean hasi ziren fatxadako dorreak eraikitzen. Behin baino gehiagotan zaharberritu dute eraikina, baina batez ere XIX. mendean, Viollet-le-Duc-en ikasle batek. Eraikinaren goiburuak antolaketa arraroa eta ia bakarra du: burualdearen hegoaldean dagoen kanpandorre txikia eta klaustroaren ondoko horma-arteak. Estilo gotikoari dagozkio, halaber, XIV. mendean, Ingalaterrako menderakuntzaren garai oparoan, eraiki behar izan ziren behe-etxeak. Gurutze-gangak dituzte eta urbanizazio-plan orokor bati jarraituz eraiki ziren.