Funtsezko ondorioak. Estatistika-distantzien taula horretatik, funtsezko lau egiaztapen ondorioztatzen dira Euskal Solutrense ibaiaren eta haren inguruko eremuen arteko antzekotasunak eta desberdintasunak ulertzeko: 1. Aitzbitarte iv.aren ebidentziek ez dutela uzten gainerakoekin hurbiltzeko aukerarik; 2. Hurbiltze-lotura batzuk daudela beste euskal aztarnategi solutrenteen multzoaren barruan (hau da, Bolinkoba, Isturitz FII eta Ist IIIa, Santimamiñe eta Ermittia artean), eta batzuk euskal estazio batzuen artean (Bolinkoba, Santimamiñe Isturitz FII) eta Pape 3 eta Ponhars estazioen artean. Pape eta Harpons zubi-elementu gisa erabiltzen direla ematen du euskal Herriko Solutrense estazioen eta Asturiasko (Cava Rosa, Oscura, Cueto de la Mina) eta Kantabriako (Altamira eta Hornos) beste batzuen artean, hurbiltasun estatistikoko harremanak baitituzte horiekin guztiekin; 4. Ez dagoela homogeneotasun erlatiborik euskal Herriko Solutrenseko aztarnategien blokearen eta Asturiasko eta Kantabriako aztarnategien artean. Azken batean, Solutrense euskalduna Kantauri itsasoaren eta Pirinioen artean dago, baina nortasun adierazia eskaintzen du. Nolanahi ere, Asturiastik, Kantabriatik eta Euskal Herritik Sailean Harpons kobako aztarnategiaren arteko hurbiltasun estatistikoa egon daitekeela pentsatu da. Alto Garona eta beste euskaldun batzuk (Isturitz, Bolinkoba, Santimamiñe) eta kantabriarrak (Hornos de la Peña). Oro har, Pirinioetako Solutrenseak izan dira noizbehinkako jardueren («ez-iraunkorrak») adierazgarri; Landetako hegoaldean, berriz, Euskal Pirinioetan eta inguruetan, eta Kantauriko gainerako kostaldean, aztarnategien dentsitatea handiagoa da, eta metaketa estratigrafiko nahiko handiak daude, ajuar ugari eta askotarikoak dituztenak.