Carlos Rojas bezalako idazle garaikideek baloratu dute haren poesia, eta Los cormoranes azken mende erdiko poema libururik onenetarikoa dela uste du. Beste idazle garaikide batzuek ere, hala nola José Manuel Caballero Bonaldek eta Antonio Gamonedak, antzeko kontsiderazioa izan dute beren poesiarengatik. Bere poesiaren zentzuari buruz, hauxe idatzi du Patricio Hernández irakasleak (1995):
"Poemen irakurketa arretatsuan murgildu bezain laster ohartuko gara haren idazkerak ez duela ia kontzesiorik: izan kontenplaziozkoak, narratiboak edo preziosistak bere estiloan. Normalean, hitza irakurlearen adimena ezproiatzen duen eztenkada adimendun gisa erabiltzeko asmo argia gailentzen da. Inolako baltsamorik, ihesbiderik edo koartada literariorik gabeko errealitatea aipatzea. Gizakiak begirada altuz behatzea eta bere errealitatea "aurrez aurre" ikustea lortzea. Motibo hori beste edozein helbururi gailentzen zaio, eta horrek beti eskatzen dio poetari lan adimentsu eta deliberatua, ideologia politiko edo erlijioso batean ez erortzeko. Horregatik, bere estiloa lortu nahi den helburura egokitzen da: hizkuntza konplexu eta zuzen baten bidez egindako hausnarketa sakona, anbiguotasunak saihesten dituena, zehaztasun, zuzentasun eta sendotasun maila handia lor dezan. Ez arrazoirik gabe, beste euskal idazle batek, Bernardo Atxagak, "hitz zehatzen poeta" gisa karakterizatu du Carlos Aurtenetxe; izan ere, bere helburua ez jakitea nahiago duen orainari izkin egiteko sortzen diren engainu eta ilusio guztietatik gizakia biluztea da".