Ikastetxeak jendearen esker ona zuen eta irudi hau bere bizitzan zehar mantendu zuen. "Izen propio" batzuk izan zituen, esaterako, "parrokiako eskola pribatua eta diru-laguntzarekin"; "lehenengo hezkuntzako eskola eta diru-laguntzarekin"; "lehenengo hezkuntzako eskola aintzatetsita eta diru-laguntzarekin" zeinek, gainera, "ikasgai partikularrak" edo "ikasgai ordainduak" ematen zituen. Hau da, egiten zituzten ikasketak lehenengo hezkuntzakoa ziren eta ikasleak ondo prestatzen zituzten. Jarraian Irungo San Marcial eskolara edo La Salle Enea lanbide heziketako eskolara joaten ziren.
Beste aldetik matrikula beti mantendu zen, gutxienez ehun ikasle zeuden eta gehienez, 1956 urtean gertatu zen bezala, ehun eta hamaika izan ziren. 1961ean beste gela bat ireki zuten txikienentzat eta momentu hartan ikasle kopurua 177 izan ziren.
Ikasleen eredua ondorengoa zen: baserritarren edo arrantzaleen semeak ziren eta gehienetan gurasoen lanbideak egiten zituzten, arrantzaleak batez ere, hau da, arrantzaleak baina kultura handi batekin.