Gizon istilutsu eta gatazkatsua baina harreman ikaragarri adeitsua zeukana, eta bere "faxismo"-a ideologia baino sentitzeko era bat gehiago zen, politika ulertzeko era bat baino kutsu paganodun etika gehiago zela ulertzen zuen gizon hau, eraso, omisio eta gaitzespen xede izan zen. Bere herrikide euskaldunetatik Iparraldekoek bigun eta katoliko izateagatik eta Hegoaldekoek katolikotasunetik alde egin eta marxismoaren dogmatikotasunean erortzeagatik jasanezinak izatera iritsi ziren. Iñaki Aginagarengandik izan zuen diatribaren ondorioz Egan-en idazteari utzi zion. Edariarekiko bere zaletasuna gehitu egin zuen (bere bretoi lagun leialekin). Jada 60ko urte-amaieratik aurrera gurasoen heriotzarekin areagotu besterik egin ez zitzaion insomnioa nozitu eta era neketsuan ezarriz, bakardadean jasan zuen. Krisialdi batzuk izanez, Paris-en 1972ko abenduaren 28an, egoera larrian hil zen.