Pintoreak

Lopez de Uralde y Villodas, Obdulio

Lopez de Uralderen ospe handieneko beste jardueren artean daude barne-dekorazioarekin lotutako proiektuak. Esanguratsuenetako batzuk Fernando Vadillo kazetariari zerrendatu zizkion Vida Vasca aldizkarirako egindako elkarrizketan: Madrilgo Hotel Nacional hotela eta Arte Ederretako Zirkulua; Habanako Zentro asturiarra; Bartzelonako Zaldizko Zirkulua; Sevillako Hotel Alfonso XIII hotela eta abar. "Horiekin tartekatu ditut litografia eta horma-pintura; horretan lortu ditut arrakasta handienak, esate baterako, San Hubertoren exekuzioan, Iruñeko Tenis Klubean. Horrek hormak Gasteizko Antonia jatetxean bezala zeramikarekin apaintzeko eskatu dit" (itzulpen moldatua gazteleratik) berretsi zion Obduliok kazetariari.

Hain zuzen ere, 1941ean La Antonia jatetxeko -Armentiaganan, garai bateko N-1 errepidearen alboan- jangelarako diseinatutako zeramikazko horma-irudia (Aguraingo Cerámica Alavesa enpresak egindakoa) izan zen bere lan entzutetsuenetakoa. Tokiko funtzio gastronomikoari jarraiki, hainbat pertsonaia historiko, mitologiko eta literario irudikatu zituen (guztiak apetituagatik ospetsuak): Noe, Matusalenen semea; Bako, Zeusen semea; Heliogabalo, enperadore erromatarra, Caracallaren ordezkaria; Falstaff, Shakespeareren irudimen emankorretik irtendako pertsonaia etereo komikoa; Sancho Panza, betiereko ezkutaria; Gambrinus, "garagardoaren erregea"; Gargantua eta haren aita Pantagruel; Jose Bonaparte, espainiarren Independentzia Gerran "Pepe Botella" ezizenez deitzen zutena... eta Zeledon.

1978an La Antonia paradorea desagertu zenetik, zeramikazko horma-irudiak zatituta kontserbatzen dira hainbat tokitan sakabanatuta. Autore horren zeramikazko beste horma-irudi esanguratsua publikoaren eskura dagoen Fiesta en Galarreta da, Gasteizko Independentzia kaleko Caja Vital Kutxaren atari nagusian dagoena. Horrez gain, Caracaseko Simon Bolivar konkistatzailearen Etxe Museorako zeramikazko esmalteen erretaula pintatu zuen.

Obdulio Lopez de Uraldek seriotasun eta erantzukizunarekin bezeroen estimua irabazten jakin zuenez, lan-enkarguak pilatu egiten zitzaizkion laneko mahaiaren gainean: horrek azaltzen du dohain piktorikoak publikoan azaltzea hainbeste irrikatzen zuen arren, ia denborarik ez izatea. Ezagutu eta harekin tratua izan zutenek diote profesionaltasunaren zentzu sumingarri hark, pintore gisa zuen bilakaera naturala estali zuela.

Datu eztabaidaezina: olio-pinturen pintore gisa banakako erakusketa bakarra egin zuen. 1948ko abuztuaren lehen hamabostaldian izan zen, Olagibel kaleko Udal Aurrezki-kutxako aretoetan. Hogeita hamar lan inguru erakutsi zituen, gehienak Gasteizko eta probintziako paisaiak. Erakusgai jarritakotik gehiena saldu zuen.