1947ko urriaren 31n, Jimeno de Lahidalga Gasteizko Arte eta Lanbide Eskolako irakasle izendatu zuten, figura eskolak emateko. Mariano Basterra maisuarekin konpartitu zuen irakasgaia, 1931ko urritik eskola hori jada ematen zuen irakaslea, alegia. Ia hiru bosturtekoz bere ezagupenak igorri zizkien margolari gazteen promozioei. Askoren hitzetan, bere begi eta jardute onarengatik lortu zuen ospea. Izan ere, ikasleen nortasun kreatiboa errespetatzen zekien, eta bide onetik orientatzen zituen, inposiziorik eta jokabide gogorrik gabe. Artearen alorreko dogmatismoak gorrotatzen zituen. Kaltegarritzat jotzen zituen. Hala ere, naturala den bezala, bere irizpide propioak zituen. Udal Kutxaren Kultura Aretoetan egindako Espainiako Arte Garaikidearen Erakusketa baten kariaz idatzitako artikulu batean, honako hau utzi zuen idatzita: "Artea oso barnekoa da, eta, horregatik, adierazpen bakoitzak bere kutsua eraman behar du. Ezin da nortasunak hutseratzen dituen arte homogeneorik egon. Dena dela, pintura, edozein joerakoa dela ere, ona edo txarra izan daiteke, eta, hortaz, pinturarik onena zintzoena da, bihotzezkoena. Beraz, obra bat ez da bestea baino hobea, margolariaren bizitzaren bilduma bat baita, eta, bertan, eragin guztiak ñabartzen dira eta artistaren beraren intimitatea eta barneko sugarra azaleratzen dira.
"Arte berriak ezgaitasunak ezkutatzen dituela diote, baina ezgaitasuna berehala agerian geratzen da".
(El Pensamiento Alavés, 1953-07-2. Itzulpen moldatua gazteleratik).