Hirurogeita hamarreko hamarkadan errealitate soziala eta hezkuntza arlokoa aldatu egin zen eta irakasle euskaldunen premia bizia zegoen, izan ere, eskoletan euskararen erabilera aldarrikatzen zuten ikastola eta ikastetxeek irakasle mota hori eskatzen zuen. 1971. urtean ikasketa-planak aldatzean, Eskola Arrunten izendapena aldatu eta OHOko Irakasleen Prestakuntzarako Eskola izendatu ziren, eta Unibertsitatearen egituran txertatu ziren. Lehenik eta behin Valladolideko Unibertsitatearen egituran eta, 1978az geroztik, EHU barnean. Horrela, zeuden hiru eskola ofizialak izendapen horrekin sartu ziren egitura horretan. Unibertsitatearen barnean ibilbidea antzera mantendu da. Haatik, unibertsitate-tituluetan (haur hezkuntzako irakasleak eta lehen hezkuntzako irakasleak) izandako aldaketetara egokitu dira eta, azkenik, gradu izaera hartu dute diplomatura alde batera utzita. Eskola ofizial horiez gain, baziren beste eskola pribatu batzuk ere, esate baterako, Eskoriatzakoa (Mondragon Unibertsitatean txertatua) eta Donostiako Elizbarrutikoa, 1977-1999 bitartean zabalik izan zen. Horrela, eskola asko zeudela ikus daiteke, batez ere, eskoletan eskaera handia zelako eta euskaraduna izango zen irakasleen premiak prestakuntza eskatzen zuelako.