Poeta, kantautorea eta politikari laburtua, Uztaritzen jaio zen 1921eko martxoaren 4an. 1980ko uztailaren 28an hil zen Tolosan.
Familia apaleko semea (errementariak). Uztaritzeko mintegian P ezagutu zuen. Lafitte eta, bere herrian pasatutako udetan, P. Lizarrako Hilario Olazarán txistua ikasteko. Bi pertsona horiek erabakigarriak izango dira beren bizitzan, baita euskal errefuxiatuak Iparraldera iristea ere 1936ko gerraren ondorioz. Ciáurriz doktorearekin izan zuen adiskidetasun estua izan zen gaztetako beste erabakigarrietako bat. 19 urte zituela Bordelera joan zen medikuntza ikastera, eta pneumofisiologiako doktoretza lortu zuen. Oso aktiboki hartu zuen parte, E lagunarekin batera. Goihenetche, Aitzina taldearen lanetan eta gerraren ondoren erresistentzia antifrankistan lagundu zuen. 1948an, karrera amaitu ondoren, Kanbon jarri zen bizitzen, Bordeleko Burocoa doktoreak zuzentzen duen Euskal Ikasleen Elkartearekin harremanetan egon arren. 1960an Eusko Biltzarreko lehendakari hautatu zuten, EAJtik urrunduz, gazte nazionalisten mugimendu berriarekin harremanetan zegoen bitartean.
Garai hauetan, euskarazko poeta gisa duen ikuspegia eta musika fresko, moderno eta itsaskorra konposatzeko duen erraztasuna ezagutarazten ditu, Brassens handiaren ereduari jarraituz. Gitarra bat ere izan zuen 1961eko lehen diskoan, eta arrakasta izugarria izan zuen, batez ere Francoren diktadurak harrapatutako euskal probintzietan, klandestinitatean saldu arren. Gu gera Euskadiko, Gure Astoa, Bakearen uxoa, Zer duk nigarrez?, Haurtxo, haurtxoa, Primaderako lilia, Nafarra, oi Nafarra. Erreferentzia hunkigarria dute, bai 1936ko gerrari, bai herriaren egungo zapalkuntzari, eta erresistentzia-kanta bihurtu dira (letra batzuk P lagunarenak dira). Larçabal).
Baina ez da hori mediku eta organo-jole horren produkzioaren balio bakarra, engagé abeslari bihurtua; Bidasoaren hegoaldean formula eta adierazpide berriak bilatzen saiatzen diren beste artista batzuen lanarekin lotzen da haren lana. Euskal kanta berriak Labegerie, Mikel Laboa, Lertxundi, Lourdes Iriondo, Julián Lecuona, Ana Anaiak, Lete, baita Nemesio Etxaniz ere, bere aurreneko aitzindariak ditu. Une horretatik aurrera, euskal musika masa koralen sinonimo izateari uzten dio, tokiko klasikoak interpretatuz; minifaldan dagoen neska bat da, bakanez jantzitako gazte bat, berriro aurkitutako instrumentu autoktonoa edo konplexurik gabe hartutako instrumentu unibertsal bat —gitarra—.
1962an, Enbata izango denaren laguntzarekin eta CDS talde demokratikoaren barruan, diputatu akta lortu zuen Pirinio Atlantikoen aldeko Frantziako Batzar Nazionalean. Hurrengo urtean, Itxassouko Gutuna sinatu zuen. Herri horretan egindako Aberri Egunean, talde informala zena Enbata mugimendu politiko nazionalista bihurtu zuen. Labegerie Frantziako politika orokorrean sartu izanak eta ondoren errefuxiatu-olatu berri bat iritsi izanak eta horrek -ETAkoak-, ordea, lagundu zion taldetik urruntzea eragingo du, erabat hausteraino. Esan daiteke hirurogeiko hamarkadaren bigarren erditik aurrera "oso ongi" bilakatzen dela. 1964ko martxoaren 8tik 15era, Ezpeletako kantoiak PAko kontseilari nagusi hautatu zuen, Zentro Demokrataren etiketaren pean, eta 1970eko martxoaren 8tik 15era, kantoi eta lerrokadura bera erabili zituen. 1967ko hauteskundeetan porrot egin zuen eta 1969ko hauteskundeetan senatari hautatu zuten; 1973an irabiatu egin zuten, M etiketarekin. Erref.: Inchauspek (UDR), nahiz eta 1974ko irailean berriz hautatu zuten, eta kargua hartu zuen hil arte, baita Kanboko alkatetzak ere, bere bizitzako azken 15 urteetan. Aukera horrek bere bizitzaren gainerakoa hautesleen arabera zehaztera behartu zuen: Eusko abertzalea, EAJren antzekoa, estatuaren politikan parte hartzeak abertzaletasunaren sektore erradikalenaren kritikak baliatu zituen. Deia egunkariak 1979ko ekainaren 10ean elkarrizketatu zuen, eta garbi azaldu zituen bere arrazoiak eta ikuskera politikoa:
-Deia: Zergatik utzi zenuen Enbata?-M.
L: En el caso de la Junta de Enbatado no fue uno de los objetivos, puesto que no venía el método por tema, sino por lo siguiente:
Zelan ikusten duzu abertzaletasuna Ipar Euskal Herrian?-M.
L: En las elecciones, se da poco por boto abertzale, sólo uno o bik. Aun así, yo digo, al final herriak sentitzen du abertzaletasuna. Los jóvenes son de sobera los jóvenes, para empezar, argumentu pobreak, después. Y no es una opción ezkertiar. Pero aquí la gente no es de ezkertiar, se puede venido con hoias jóvenes, pero no han amor hoien forma. Es necesario que aquí un partido abertzale, en el sur, no en la izquierda de todo. Si trabajamos en Europa, el País Vasco quiere salbatu su identidad. Por lo que yo sepa, el alcalde del norte, más de la media, no son euskaltzales, pues los euskaltzales, y han amor Euskal Herria. Pero la gente se ha reunido. Ezin da ahantzi, Baiona, Biarritz eta Hendaian nagusi den jende arrotza bizi. La gente vasca, lo que puede ser abertzale, es agrario. Y nekazariak, jóvenes hoiez dio: "Bai mutiko politak. Baina Euskal Herria egin nahi dute aldez aurretik". Y el boto francés da.
1980an Gernikako Estatututik sortutako Eusko Legebiltzarraren eraketara eta EAJren Alderdi Egunera joan zen. Urte hartako uztailaren 28an hil zen Tolosan, bihotzeko gaitz zahar baten ondorioz. Bigarren ezkontzan ezkonduta, bere lehen emaztea hil egin zen 1964an bosgarren erditzean, eta seme nagusia, Beñat, moto-istripu batean. Bortz iturri kanta sentitua eskaini zion. Esan daiteke ezen, nahiz eta politikoki haren jarduna polemikoa izan, izan eta izango den, ez dela Euskadiko kanta modernoaren abiarazlea, eta haren izaera poetikoak leku nabarmena merezi duela euskararen azken kultibadoreen artean.