Kantu irakaslea eta abesbatzen zuzendaria. Donostian jaio zen, 1900. urtean. Hiriburuan bertan hil zen, 1968ko abuztuaren 14an.
Bere jaioterriko Musika Kontserbatorioan solfeoa, kantua, pianoa eta harmonia ikasi zituen. Hamar urterekin Donostiako Orfeoiko haurren koruan sartu zen eta 1912an bere bizitzako lehen bidaia egin zuen berarekin, Madrilera, non abesbatzak oraindik ez zuen emanaldirik egin eta Madrilgo Orkestra Sinfonikoaren laguntzarekin Luis Mancinellik zuzendutako lau kontzertu gogoangarriren ikastaroan arrakasta lortu zuen. Hurrengo urtean, Erakundea Hendaiara joan zen eta berarekin Gorostidi txikia, Etienne Decrept eta Charles Colin egileen Maitena euskal pastoralaren ordezkaritzan aritu zena.
Gorostidi, 1932an, aipatutako Orfeoiaren zuzendari izendatu zuten. Urteen poderioz, nabarmen hobetu zuen, eta munduko lehen talde koralen artean kokatu zuen. Horren erakusgarri da zenbat hiriburutan jardun zuen, lan sinfoniko-koral handien interpretazioan, maisu entzutetsuenen zuzendaritzapean. Kantu irakasle bezala bere dizipuluen kopuru handiak egiaztatzen du bere balioa, besteak beste, Angelita Calvo (1939an Bilbon egindako lehiaketan lehen saria), Nicolas Aldanondo, Ignacio Munguía, etab.
Donostiako Orfeoiaren zuzendaritzak (gerraren ostean araztua) eta kantuaren irakaskuntzak denbora guztia xurgatu zioten, eta, ondorioz, konposizioa utzi zuen, baina Atea tan tan eta Artzai abestia abesbatzen ekoizpenen egilea da. Kritika musikala landu zuen eta idazle sutsua eta sutsua izan da; horren erakusgarri dira Orfeoiaren Oroimen baliotsuak, non ohartarazten baita Orfeoiari emana bizi izan dela eta bere bizitzako obra izan dela. Secundino Esnaolaren (Donostia, 1931) biografia ere bai. Juan Gorostidik hainbat sari jaso zituen: Alfontso X.a Jakitunaren Enkargua, Meritu Zibilaren Ordenarena; Santiago eta Espainiako Ordenako Ofizial gradua eman zioten, etab.