1983-7-20an Donostian jaiotako aktore gipuzkoarra. Joera artistiko argiak dituen familia batetik dator. Bere aita Juan Luis Goenaga margolaria da. Gainera, Aitzpea Goenaga aktore eta zuzendariaren iloba da. Horrela, familia-sustraiengatik bakarrik, bazirudien hasieratik artearen mundura bideratua zegoela. Hiru urte besterik ez zituela, kamera baten aurrean zegoen, bere izeba Aitzpearen besoetan, Juan Miguel Gutierrezen Bai, horixe euskara ikasteko telesailean. Eta neskato zela hasi zen aktore lanetan euskal telebistako hainbat telesailetan, hala nola Beni eta Marini (1991), Duplex (1993) eta Goenkale (1994-1999). Azken honetan, Ainhoaren papera eginez, ospe handia lortu zuen Euskal Herrian. Urte horietan, telebistako jarduera Arantxa Lazcanoren Urte ilunak (1992) eta Ramon Barearen Adiós, Tobby, adiós (1995) film laburretan egindako agerraldiekin tartekatu zuen. Laurogeita hamarreko hamarkadaren amaieran, bere edertasun lasaiak eta arte dramatikorako berezko talentuak Espainiako industriaren ateak ireki zizkioten, eta El comisario (1999), Condenadas a oliver (1999) edo Hospital Central (2000) telesailetan hasi zen lanean. Aldaketa izugarria da, eta Barbarak, euskaraz pentsatzen ohituta, ahalegina egin behar du egoera berrira egokitzeko eta gaztelaniazko gidoiak buruz ikasteko. Jesús Moraren Mi dulce (2000) filmean zailtasun emozionalak dituen neska baten papera eginez eta El grupo telesailean, non Arantxa Ortega biolontxelo-jotzaile ahul eta depresiboa interpretatzen zuen, bere ospea eta ospea handituz doaz. El grupo filmean egindako lanari esker Euskal Aktoreen Batasunaren Jokulariak saria lortu zuen. 2002an Silviaren oparia interpretatu zuen. Kritikak Barbara Goenagaren interpretazio txundigarri eta neurritsua goraipatu zuen, Silvia bere buruaz beste egiteko erabakia hartzen duen nerabearen papera eginez, nahiz eta lehenago bere organoak emateko nahia azaldu. Film horretan egindako lanari esker, Euskal Zinemaren "El Mundo" sarien XII. edizioko Emakumezko Aktore Onenaren Saria jaso zuen. Arrakasta horren ondoren, bere karrera hazten jarraitu zuen, telebistako (Una nueva vida), antzerkiko (La enfermedad de la juventud, Ferdinand Brükner, Rubén Ochandianoren zuzendaritzapean, eta Historia de una escalera, Antonio Buero Vallejoren zuzendaritzapean, Juan Carlos Pérez de la Fuenteren zuzendaritzapean. Film labur onenaren Vigondo saria irabazi zuen 2004an, eta Emakumeen Interpretazio Onenaren Saria irabazi zuen. 2006an, Manuel Alcantuden Anasteszi (2006) filmean lan egin zuen. Derek Jacobi aktore britainiar handia da protagonista, Claudio enperadorea Yo, Claudio telesailean antzeztu zuelako ezaguna. Nacho Vigalondoren Los cronocrímenes (2006), Gonzalo Suárezen Oviedo Express (2007) eta Helena Tabernaren La buena nueva (2008) filmetan protagonistek egindako paperek euskal aktore gazte eta beterano honen etengabeko gorakada erakusten dute.