Kazetari, publizista eta antzerkigile gipuzkoarra, Tolosan jaioa, 1931ko martxoaren 18an. Donostian hil zen 2004ko ekainaren 8an.
Merkataritza ikasi zuen Donostian eta Kazetaritza Buenos Airesen. Bere zeregin profesionalak, esportazioko manager gisa, mundu osoan zehar ibiltzeko aukera eman zion. Gerra zibilak eta erbesteak baldintzatuko zuten haren bizitza, gerra hastean aita hil baitzuten, ideologia anarkistakoa, eta ama eta anaiarekin Baionara ihes egin zuen, aurretik Castro Urdialesetik eta Bilbotik igaroz. Frantzian osabaren babesa jasotzen dute, Pedro Aguerrirena, Tolosako azken alkate errepublikanoarena. 1938an jaioterrira itzuli zen, anaiarekin batera, ikasketei ekiteko. Garai hartako testigantza gutxi utzi bazituen ere, badakigu urraketa irudikatzen duela, idealizatu zuen hildako bere aitaren oroitzapenagatik, eta bere amaren absentziagatik. Frantziako eragina duen Tolosako Jesusen Bihotza ikastetxean egin zituen batxilergoko ikasketak. Itsasondo aretoaren inaugurazioan bere emanaldia eta interpretaziorako dohainak ikusi ondoren, Deklamazioa eta Arte Eszenikoak ikastea proposatu zioten. Ondoren, Merkataritza ikasketak egin zituen Donostiako Merkataritza Eskolan, eta denbora horretan aktore, errezitatzaile eta antzerkiari eta eszenari buruzko interesa duen pertsona gisa agertu zen.</p
20 urterekin, ama eta anaiarekin Argentinara joan zen. Ikasketak berretsi eta, aldi berean, industria eta planoen itzulpengintzan hasi zen lanean. Euskal industrialariekin lotu zen orduan, beti izan baitzuen harremana eta Laurak Bat Euskal Etxeko bazkide izan baitzen. Aldi berean, Kazetaritza ikasketak egin zituen Filosofia eta Letren Fakultatearen menpeko Institutu Grafoteknikoan, gaur egun Buenos Aireseko John Kennedy Unibertsitatea dena, eta kalifikazio altuarekin titulatu zen. Idazteari utzi gabe, artikuluak argitaratzen ditu Mar del Platako aldizkarietan eta Laurak Bateko Goizeko Izarra aldizkarian, baita Montevideoko Marcha egunkarian ere. Aldi berean, antzerki-emanaldi txikietarako gidoi asko idazten ditu.
1963an Maria del Carmen Perez Rosière kazetari argentinarrarekin ezkondu zen, eta hiru seme-alaba izan zituzten. Makina-erremintako fabrika batek kontratatutako Euskadira itzuli da orduan. Export manager bihurtuta, etengabe bidaiatzen du Amerikan, Hego Afrikan, Europan, Ekialde hurbilean, Israelen eta herrialde arabiarretan. Bere kamerak testigantza ugari ekarri zituen eta bere apunte argitaragabeek zirriborro moduan uzten dituzte Hego Afrika, Mozambike eta Angolako bizipenak eta inpresioak. Ez zuen inoiz ezer editatu. 1966an Liman, Perun, ezarri zen familiarekin, eta 1968an Euskal Herrira itzuli zen betiko, beste euskal enpresa bateko esportazioko manager gisa, eta horrek ere etengabe mundu osoan zehar bidaiatzera eraman zuen. Bere bizitzako azken bi urteak gogotsu eskaini zizkion Esperientziaren Unibertsitateko (Euskal Herriko Unibertsitatea) bere antzerki-taldeari, Donostian. La Soirée idatzi zuen bere kideentzat, musika zuen fartsa bat, eta lau aldiz antzeztu zen hainbat forotan, besteak beste, Unibertsitateko Iñaki Barriola ikasgelategian. Ezagutu zutenen lekukotasunek haren gizatasuna, adimena, elkarte-sena eta eskuzabaltasuna erakusten dute. Edmundo Marculeta margolari eta marrazkilari donostiarraren kasua da hori, erbesterako irteten lagundu zion laguna, eta Amerikan ordezkari izandakoarena. Kirolari ona, beti tenisean eta, heldutasunean, golfean aritu zen.