Gerraosteak ez zuen aldatu kutxa honen aurrezki-saldoen goranzko ibilbidea. Horren erakusgarri da 1949an egoitza sozial berria inauguratu zela Lezama-Leguizamonen etxe zaharrean, Bilboko Kale Nagusian, aukera horrek eskatzen zuen burbuila guztiarekin.
| Urtea | Ezarleak | Saldoak * |
| 1941 1950 1960 1970 1980 1989 | 187.219 257.125 381.194 670.966 ---- ---- | 188.346.435 629.466.784 2.755.153.529 17.834.319.930 105.238.683.203 367.343** |
| *pezetatan. | **milioika pezetatan |
Lortutako saldo berriek kreditu-eragiketak eta maileguak handitzeko balio izan zuten. Eragiketa horiek industria eta denda txikiak sortzeko eta, batez ere, etxebizitzen jabetza eskuratzeko erabili ziren. Gerra amaitu ondoren, hondatutakoa konpondu eta berreraiki behar izan zen. Entitatea sendotzen eta hazten jarraitzen zuen, 1950ean, bere sukurtsalak berrogeita hamarrera iritsi ziren, horietako hamar hiriburuan. 1956ko balantzean, mailegu eta kredituetarako kopuru hauek ageri dira: hipoteka-bermedun maileguak, 271.405.267 pezeta; balore-bermearekin, 2.406.551; berme pertsonalarekin (2.024 mailegu), 27.757.765; kreditu-kontuak, 64.266.481; kreditu bereziak, 152.243.799. 1957an, 1.700 milioi pezetara iritsi zen saldoa.
Hirurogeiko hamarkadako desarrollismoa iritsita, Bizkaira industria eta negozio berrietan lan egitera etortzen ziren guztientzako etxeak eraiki behar izan ziren. Hogei eta hogeita hamar hamarkadetako urteetan Etxe Merkeei buruzko Legeak emandako estatu-dirulaguntzak baliatu baziren, une honetan Instituto Nacional de la Viviendak (“Etxebizitzaren Institutu Nazionalak”) emandakoak erabiliko zituzten. Baina Kutxa honek bizkaitarren beharrak ez ezik, Instituto Nacional de la Viviendaren eta Instituto de Reconstrucción (“Berreraikuntza Institutua”) bidez hartu zuen parte etxebizitzak eraikitzeko politika nazionalean ere. Kutxako berezko bezeroek hipoteka-kredituak eskatzen zituzten gehien.
XX. mendeko hirurogeita hamarreko hamarkadan aldaketa garrantzitsuak izan ziren. Alde batetik, demokraziarako trantsizioa, 1975ean Franco jenerala hil ondoren hasi zena; bestetik, petrolio-krisia (1973) delakoak eragin zituen arazo ekonomikoak, inflazio-indize handiak eta Bizkaiko industria-birmoldaketaren ondorioz lanpostuak galtzea ekarri zituena. Demokraziak lege-aldaketak ekarri zituen Kutxentzat, eta jarduera berriei ateak ireki zizkien. Arazo ekonomikoak saihestu egin ziren, Kutxaren jarduerak ez baitzuen behera egin, baizik eta bere ibilbide positiboari eutsi zion. Horri esker, Kutxaren politika egoera berri horietara egokitu zen, eta aurrezkiaren dirua industriari eta etapa berri bati aurre egiteko beharrezkoak ziren azpiegitura berriei eman zien laguntza. Datu-prozesua, mekanizazioa, kutxazain automatikoen sarrera, kreditu-txartelak, Kutxak bezeroei emandako zerbitzu berriak izan ziren, 1980ko hamarkadan ezinbestekoak. Horiei ohiko libretei eta kontu korronteei gehitzen zitzaizkien aurrezteko modu berriak gehitu beharko litzaizkieke.
En 1989, último ejercicio de la Caja de Ahorros de Bilbao, los datos más significativos que consignaba su Memoria anual eran los siguientes:
| Activo | * |
| Activo Patrimonial Total Tesorería Cartera de Valores Inversión Crediticia - Sector Privado - Sector Público | 396.307 137.710 77.115 159.322 141.366 14.027 |
| Pasivo | |
| Total Recursos Propios Fondos Especiales - Fondos de Pensiones Obra Benéfico Social Recursos Ajenos - Sector Privado - Sector Público | 22.132 22.984 17.569 2.844 333.456 287.333 42.100 |
| Recursos humanos y operativos | |
| Empleados Sucursales Cajeros Automáticos Tarjetas Cajacard | 1.012 154 207 168.663 |