XVII. mendeko eskultorea, Vianako bizilaguna. Madrilen jaio zen XVI. mendearen amaieran, eta 1659ko abuztuaren 22an hil zen.
Bere abizena Vascardo eta Bascardo ezberdin idatzita agertu ohi da, nahiz eta bera B-rekin sinatu zen. 1624an Oiongo (Araba) erretaularen eskultura egin zuen, eta 1630ean Ekorako (Araba) Sortzez Garbiaren irudia. Data hori baino lehen, Briones hiribilduko erretaula egin zuen, Juan de Iralzu eta Juan de Arizmendi eskultore gipuzkoarrekin batera. Bi urte geroago, Errioxako Fuenmayorren erretaula egiten lagundu zien, eta "garaiko gustuaren arabera" amaitu zuen, estilo greko-erromatar vignoleskoan, hiru gorputzekin: arkitektura, joniarra, korintoar txikia eta estatuatxodun konposatua. 1638an La Pueblako erretaula nagusiko irudiak egin zituen eta ondoren Naiaran lan egin zuen Margotedo maisuarekin eta Calahorrara deitu zuten Rodrigo de Argüellesek amaitu gabe zuen erretaula bat amaitzeko. Lan horrek 1640ra arte iraun zuen.
Bascardoren lehen maisulanetako bat Guardiako Santa Maria de los Reyes Arabako parrokiako erretaula nagusia izan zen (1618-1622), eliza bereko sagrarioa (1614-1615) egin zuen hiribildua. Bascardori egozten zaio, halaber, Irungo parrokiako erretaula nagusiko eskultura-lan guztia, arkitektura Bernabe Corderoren kontura egin zelarik. Bereak dira Asako Ama Birjinaren erretaula (Arabako herri hustua), 1641ekoa, Labrazako San Migel (1642) eta Paganosen alboko irudi batzuk (1643-1649). Nafar hau Cabredoko erretaulen eskolakoa izan zen, suhia zen eta Juan de Anchietaren eragina ukaezina da. Eskultura ederra da, trazu indartsukoa, baina zakar samarra. Berea da, halaber, Tolosako Santa Mariaren erretaula eta Vianako, Nafarroako, ekoizpen batzuk. F ekoizpena aztertu dute. Becerra (1936) M. Lecuona (1946) eta S. Insausti (1959).