1928ko apirilaren 10ean Gasteizen jaiotako margolari arabarra.
Jesus Apellániz paisajistaren seme zaharrena da. Bakarkako lana egin du beti, modu independentean, taldeetatik eta kolektiboetatik at. Bere formazioa, gerraosteko margolari gehienen parekoa, pertsonala da, autodidakta, nahiz eta bere lehen entsegu eta aurkikuntza artistikoetarako aitaren ezinbesteko aholkuak izan.
Arabako hiriburuan jaio arren, eta handik aste gutxitara Donostian egon arren, Andresen oroitzapenik garbienak Orioko hiribilduari dagozkio; izan ere, han finkatu zen bere aita Arín y Embileko enpresarako altzari-diseinatzaile gisa hogeita hamarreko hamarkadaren hasieran. Kostaldeko herri honetakoak dira, beraz, bere lehen jolasak, bere lehen lagunak eta bere lehen ezagutzak. Denbora horretan, euskara ikastera ere iritsi zen, gerora ahaztuko zuen hizkuntza.
Gerra zibila hasi zenean, jaioterrira itzuli zen. San José eta Corazonistetako ikastetxeetan ikasi zuen. Gerrako zorigaiztoko hirurtekoaren amaieran, Gipuzkoara itzuli zen, baina orain Zarautzera, bere gurasoek egoitza finkatu berri duten hiribildura. Aldi berean, Donostiako batxilergo ikasketak familiaren antigoaleko gauzen eta objektu artistikoen dendarekin egiten ditu. Hilabete batzuetan Guardamino margolariaren Donostiako akademiara joaten da, eta marrazketa, konposizio eta perspektibari buruzko nozio akademikoak eskuratzen ditu bertan.
Ikasle garaitik nabarmentzen da, irakurle amorratua delako. Oparotasunez irensten du arte-gaiei buruz bere eskuetan erortzen den guztia. Ezagutza teoriko eta formatiboa, margolari, antikuario, Gasteizko hainbat kultur erakunderen aholkulari eta 1950eko hamarkadako Arabako prentsako artikulugile gisa egindako lanean eragina duena.