Euskarazko idazlea, 1975eko martxoaren 21ean Azpeitian (Gipuzkoa) jaioa.
Enpresen Administrazio ikasketak egin zituen. Lubaki Banda literatur taldeko kidea da, eta 1993an argitaratu zuen bere lehen liburua, Bala zeru urdina poema-liburua (Edit. Susa). Poesia idazten hasi zen hein handi batean, Jose Luis Otamendi poeta herrikideak bultzatuta. 2000. urtean narrazio laburren liburu bat argitaratu zuen, Bazterrekoak izenburupean (Edit. Susa). Aceralia metalurgia enpresarentzat egiten zuen lan garai hartan.
Bazterrekoak liburuko ipuinak hiritik kanpoko lekuetan girotuta daude, Azpeitia bera izan litekeen leku batean. Normalean muturreko egoeraren bat agertzen da. Amaierak irekiak dira beti, eta hainbat modutara interpreta daitezke. Bitxia bada ere, autoa nahiko presente dago narrazioetan, eta egileak aitortu du izugarri gustatu zitzaiola Autoa (Edit. Susa) Harry Crewsen lanean oinarrituta, bere auto-pieza piezaz pieza jaten amaitzen duen gizon baten kasua kontatzen da.
"Gauerdian, aitak, haur batez erditu zen zihoan ijitoan laguntzera joateko, oihal errepikaria iratzarri ninduzun, biziki haserretu nintzen, bere burua behartu nuen, zeren nire hamaika urte bete ziren etxean eta ez zen arduratu bakerik uzteaz.
-No me titi-kumea -esan nion.
Para mí eran algo que se originó en el partido, que se han hecho en el oinaze y sufrimiento de la naturaleza.
Aitak, sin hacer palabras, desde mi ropa de mi armairua y, gainera, me sijido. Desde el venture ha visto la presencia de la casa, y a la ijito en el estado de dos, urduri, junto y a la ruta. Bietan zaharrenak, bizkarra gurdiaren albo batean bermatuta, pipa bat atera zuen eta hasi zen, gazteenak jarraika zituen bitartean, hortz artean marmarrean, eskuak patriketan zirela, hartxintxarrezko ikoka, ibili gabe.
"Gauerdian aitak esnatu ninduenean, ijito bat erditzen laguntzera joan behar nuela esanez, sumindu egin nintzen, jarrera horrekin ni etxean bakarrik uzteak kezkatzen zuela erakusten baitzuen, hamaika urte bete berriak nituen arren.
-Ez naiz mukizu bat -esan nion.
Erditzea eragiten zidaten oinaze eta oinazeak, garai hartan, naturaren kontrako zerbait ziren niretzat.
Aitak, ahoa ireki gabe, armairutik nire arropak hartu eta ohera bota zizkidan. Gurdia etxe aurrean geldirik ikusi nuen, eta bi ijito ezin geldi, urduri, batetik bestera zebiltzala. Bietan zaharrenak, gurdiaren alde batean bermaturik, pipa bat atera eta erretzen hasi zen, gazteenak gure etxerantz begira segitzen zuen bitartean, murmurikatuz, eskuak poltsikoetan, hankatxoei ostikoak emanez, noraezean ibiltzeari utzi gabe".
Bazterrekoak, Edit. Susa, 2000.