Pintore intuitiboa eta oso autodidakta zen; Arabako esparruan bere paisaia-konposizioek biltzen zuten apaltasun eta freskotasunari esker nabarmendu zen. Izan ere, horixe izan zen hitz gutxitan esanda: konposizio arloko soiltasun handiarekin, eta kolore alai eta zirraragarriekin panoramikak islatu zituen paisaien pintorea. Hori guztia dela eta, Gasteizko zaletuak miresle sutsuen eta aurkako haserretuen artean banatu zituen pintura mota haren ezaugarri nagusiak hauek izan zirela esan dezakegu: soildutako lerroak eta kolore adierazkorrak (bioleta, horia, urdina, gorri bizia, arrosa, berdea...). Haren koadroek inor ez zuten hotz uzten eta, gehienetan, formatu txikikoak eta ertainekoak izaten ziren.
Angel Morazaren garaikideek onartzen zutenez, "adierazteko bere modua da harrigarria". Pintore haren hiztegi plastikoaren ezaugarriak hauek ziren: fauve pintura, osagai ingenuista edo naïf sendoarekin, oso biziak eta soilak ziren inpresio zuzenak eta sortzeko arau gisa subjektitibismoa.
Egiteko eta jarduteko modu haren ondorioz, pintorea borondatezkoa eta garratza zen ostrazismora kondenatuta zegoen. 1967. eta 1974. urteen artean, ia ez dago artistari buruzko albisterik eta erakusketa publiko gutxi egin zuen aldi hartan. Izan ere, konpromiso artistikoetatik kanpo bizi izan zen garai hartan. Lozorroko aldi hura, ordea, 1974ko abenduan, hilaren 14tik 30era bitartean, apurtu eta Gasteizko San Antonio kaleko Eder Arte gunean erakusketa eskaini zuen. Ilusio berriak berreskuratu eta itxaropenak berritu zituen. Horren ondorioz, esperientzia hura errepikatu zuen 1975eko maiatzaren 17tik 31ra bitartean Burgoseko Udal Aurrezki Kutxaren aretoan.
Artista hil eta handik bi hilabetera, martxoaren 11tik 20ra bitartean, Luis de Ajuria aretoan pintorea omentzea xede zuen oroimenezko erakusketa egin zuten.