Euskal jatorriko militar, marrazkilari eta arkitektoa 1884an jaio zen. 1929ko irailean erakusketa bat egin zuen Donostian, Gustavo de Maeztu margolariarekin, Jose Diaz Bueno eskultorearekin eta M. Flores Kaperotxipi. La Voz de Guipúzcoa egunkarian kolaboratu zuen, non bere eguneroko notek harrera publiko ona zuten. GU taldeko kide izan zen eta Jose Manuel Aizpurua arkitektoarekin lan egin zuen, esate baterako, Donostiako Ospitale Berrian (1931), Kultur eta Turismo Etxean (1932), Saca gozotegian eta Ibarrako Eskoletan (1930) eta Juan Cabanas Erauskin margolariarekin. Denda bat zuen Donostiako Victoria Eugenia antzokiaren aurrean. Haren lanak Madrilen, Toledon eta, bereziki, Donostian daude: Ondarretako hiribildu asko, Vastameroliko kondeen etxea Frantzia pasealekuan, etab. 1936an, Flores Kaperotxipik hau idatzi zuen: "Euskal Herrian ezagutu den marrazkilaririk azkarrena Eduardo Lagarde da, eta hitzaldi bat ematen ari den gai batzuk ziztu bizian marrazten ditu eszenatoki batean". 1936ko gerran Bilbon gatibu, kartzeletako bizipenak ilustratu zituen Juan Gomez Aceboren La vida en las cárceles de Euzkadi (Zarautz, 1938) eta F. Carasa Torre, Gorri-separatisten presoak, nafarrak, gipuzkoarrak eta bizkaitarrak (1938).
Donostian hil zen 1959an.