1894ko urriaren 23an Irunen jaiotako diplomazialari gipuzkoarra. Donostian hil zen, 1972ko irailaren 1ean.
Gasteizko Maristen Ikastetxean egin zituen eskolak, eta Valladoliden eta Madrilen, berriz, Zuzenbideko unibertsitate-ikasketak. 1917tik 1919ra, Jurisprudentziaren Errege Akademiari atxikitako Institutu Diplomatiko eta Kontsularraren ikastaroak jarraitu zituen. Gaztetan futbolari ospetsua izan zen bere hiriko koloreak defendatzen. Sporting eta Racing elkarteak bateratu zirenean (1915), Real Unioneko idazkaria izan zen.
Karrera diplomatikoan sartu zen oposizioz, eta Londresen (1920) hasi zuen bere ibilbidea, sailburuorde gisa. 1922an Espainiako kontsul nabarmena izan zen Oslon, Norvegian. 1924an Concha Brunet Serrano donostiarrarekin ezkondu zen eta Paueko kontsulatua okupatzera joan zen 1927an eta Napolira, gero Lurmutur Hirikoa (Hegoafrika) 1929tik 1933ra, Londresekoa 1933an (Gariaren Nazioarteko Konfederazioaren Batzar Eratzailean delegatua izan zen, 1933ko abuztuan) 1936ra arte.
1936an, Zurichen (Suitza) nabarmendu zen, Espainiako gerra zibila zela-eta dimisioa eman baitzuen, eta Donostiara itzuli zen. Hiri horretan bizi izan zen, tropa nazionalek okupatu ondoren, hurrengo destinora arte: Holanda (1940-1942).
Holandatik itzuli aurretik pasaporteak eman zizkien errefuxiatu judu ezberdinei eta Espainiara iristean Europa osoko juduei sefardiei zein askenaziei Espainiako pasaportea ematearen alde lan egin zuen.
Madrilen dago 1943an, Espainiako gerraosteko garai zailean. 1944an, Espainiako Ordezkaritzaren lehendakariorde izan zen Hegazkintza Zibilari buruzko Nazioarteko Biltzarrean, Chicagon; 1945ean, berriz, behatzaile izan zen Nazio Batuen Batzar eratzailean, Londresen. Baina Mundu Gerraostean, anglofilo on gisa, Espainiak Mendebaldeko demokraziekin zituen harremanak berrezartzen saiatzeko lan egiteko ardura eman zitzaion. 1946tik 1949ra Washingtonera joan zen negozioen arduradun gisa, hamar hilabeteko misio baten buru, Mexikon bulegoak irekitzeko. Errepublika horrek ez zuen inoiz Franco jeneralaren erregimena aitortu (xehetasun anekdotikoa, Manuel Aznarrekin interbenitutako telefonoaren bidez izandako elkarrizketak euskaraz izaten ziren askotan). 1948an, Espainiako Ordezkaritzaren buru izan zen Atlantikoko Arrantzaren Nazioarteko Biltzarrean, Washingtonen.
1950etik 1952ra (Batistaren estatu-kolpea eta Lojendioren etorrera) Habanako negozioen arduraduna izan zen, eta gero Montrealera joan zen sei hilabetez, hori guztia erregimen berriarekiko harremanak normalizatzeko eginkizunean.
1953an Parisko Kontsul Nagusi izendatu zuten, eta bertan aritu zen lanean 1955era arte. Ondoren, Bogotako (Kolonbia) enbaxadan aritu zen 1955etik 1960ra, eta Dublinekoan 1960an.
Karrera diplomatikotik erretiratu zen 1965ean eta Zuzenbide politikoko eskolak eman zituen Madrilgo Eskola Diplomatikoan bi urtez. 1967an bigarren karrera hasi zuen, Harreman Publikoetakoa.
Kultura Hispanikoaren Institutuko ohorezko kidea izan zen, Montrealeko Kontsuletxeko Kontseilu Aholku-emailekoa, Kolonbiako Historia Kolonbiarreko ohorezko akademikoa eta Kolonbiako Elkarte Bolivartarreko ohorezko titulua. Espainiako eta atzerriko kondekorazio ugari jaso zituen. "El Bidasoa" astekariaren kolaboratzaile ere izan zen bere bigarren eta hirugarren garaietan. Gizon ikasia, zuhurra eta bere lurraren maitale handia izan zen.