Abeslariak

Zablabeascoa, Josefina

Abeslari lirikoa. 1908ko urtarrilaren 16an Donostian jaioa, 1953ko martxoaren 5ean hiri berean hila.

Hiru ahizpen artean (Matilde, Maritxu eta bera) zaharrena izan zen, eta hirurek kanturako dohain bikainak zituzten. Oso gazte sartu zen Donostiako Orfeoian, eta Secundino Esnaola maisuak laster igarri zuen hango kondizio natural paregabeak. 1925eko irailean Gabriel Olaizola baxu-jotzaileak ere ahots pribilegiatua zela esan zuen. 1929ko udazkenean hil zen Esnaola, Josefina Italiarako maletak prestatzen ari zela. Duela gutxi, Italiak arrakasta handia izan zuen Donostiako Arte Ederretako antzokian bere omenez egindako kontzertu batean. Abeslari apartari egindako omenaldi honetan, Gabriel Olaizola, Francisco Cotarelo piano-jotzailea, Leceta biolontxelo-jotzailea eta Orfeoia bakarlari bikainekin, Matilde ahizparekin eta Kortajarenarekin elkartu ziren. El Día egunkariak omendutakoaren ezaugarri artistiko bikainak azpimarratzen zituen. Mardonesek, kantatzen entzun ondoren, Italiarako bidaia bat prestatu zion.

Maltako Opera Housen arrakasta handia lortu zuen. Maltarrak konbentzitu eta gogotsu jartzen ditu Rigoletto (Magdalena), La Walkiria (Fricka), Boris Godounov (Nutricia)... Verdik, Wagnerrek eta Mussorgskik txalotu egin dute. Antzezten duen lehen italiar antzerkia Víctor Manuel de Turin da. Aidarekin egin zuen debuta, eta, ondoren, Un bailo in maschera eta El trovador antzezlanekin.

Uda horretan bertan, Josefina Donostiako Kursaalean antolatzen den opera-denboraldirako zerrenda batean agertzen da. Victoria Eugenian ere aritu zen, eta Amaya filmeko Amagoya pertsonaia izan zen protagonista. Arrakasta errepikatu da Bilbon eta Bartzelonan. Eta ondoren, Lisboan, Bolonian, Canto, Reggio, Finale Emilia, Bari 1933-34 denboraldian garaiko figura ospetsuenen ondoan. Gero, Turin, Termi, Verona, Faenza eta bel cantoaren beste egoitza ospetsu batzuetan. Espainiako gerra zibila dela eta, Italian nazionalizatu edo aberriratzeko dilemari aurre egin behar dio, bere lanbidean jardun behar badu. Espainiako Enbaxadak iragarritako oposizio batzuetan parte hartu zuen eta lehen postua lortu zuen. Ondorioz, 1944ra arte kargu horretan aritu zen. Guzti honen aurrean krisi moral bat sortzen da, Maria Reparadora komunitate erlijiosoan sartzearekin amaitzen dena.