"Ilun, isil, uzkur, izu. Hala diote Interviú aldizkarikoek. Gainera, X peren descripción de eso que se lo han recibido en Neuregandik, de una vez que lo hablo hablo que lo hablo así lo hablo de uno. "Iluna, isila, lotsatia, zakar samarra. Hori da: pixka bat zakarra". A su caballeros punk musica y son de todos los narraztiak que se han ciran geroxeago, y es eso. No hay mentir. Lo que se le me está en un gran arraroa. Y de los que se han de la ley de las xumea praima de los xede maltzur gezur son como impresados. También era, ilun, isil, uzkur eta izua era la Xepe, pero no solo eso, también hay muchas cosas. Una vez de la vida y una vez que se rebolía y una vida y una vez que la sobrea su valor de su interior con el egoscoría, por el caso. Hark, barru-barruan, bizimodu beltz ezkutu bat zeraman, baina hura misterio benetan liluragarria zen."
Artea galdu. Argitaratzailea: Susa, 1996.
"Iluna, isila, lotsatia, zakarra. Hala deskribatzen dute Interviú-n. Eta kontua da ni izan nintzela informazio hori eman ziena, eta nik neuk esan nizkien, gutxi gorabehera, hitz horiek: "Iluna, isila, lotsatia, zakarra. Hori da: pixka bat zakarra". Pixka bat aurrerago, erreportajean azaltzen da bere zaletasunik handienak punk musika eta mota guztietako zomorroak eta narrastiak zirela; eta hori ere egia da. Horretan ez dago gezurrik. Eta, hala ere, oso arraroa iruditu zait dena. Nik esandako egia hura, letra inprimatuz, asmo gaiztoko gezur bihurtu balitz bezala. Izan ere, Shepe iluna, isila, lotsatia eta zakarra bazen ere, Shepe hori baino askoz gehiago zen. Bazuen, esate baterako, barne-setakeria bat, bizitzari behin eta berriz aurre egin eta behin eta berriz garaile ateratzeko balio ziona. Bere baitan zeukan bizi-oinaze ilun, ezkutu baina indartsu hura, misterio benetan liluragarria zen".
Garaipenera arte, beti, Edit. Tres, 1998. Itzulpena: Gerardo Markuleta.