Idazle eta intelektual antifaxista ospetsua da; Madrilen jaio zen 1926an eta Hondarribian (Gipuzkoa) bizi da 1978tik, Eva Forest emaztearekin eta seme-alabekin batera, horien artean Pablo Sastre Forest euskarazko idazlea.
Filosofia eta Letrak ikasi zituen Madrilen, frankismoaren garairik beltzenean, eta jarduera handia egin zuen antzerki-taldeekin; Europan estilizatzen zenarekin bat zetozen joera berriak sartzen saiatu zen, bereziki Frantziako existentzialismoarekin. Garai hartan eta beste lankide batzuekin batera, 15 Obras de Arte Nuevo izeneko pieza laburren liburua argitaratu zuen. Antzerki taldeak sortu zituen. Herri Antzerki Unibertsitarioarekin estreinatu zuen 1953an bere Escuadra hacia la muerte ospetsua izan zena, hamarkada honetako antzerki esperimental eta errebeldearen pieza behartua eta hurrengoa, Jean Paul Sartreren eragin argia duen "konpromisozko" lanaren eredua.
Hurrengo urtean La mordaza estreinatu zuen, kapitalismoa eta erregimena alegorikoki salatzeko antzerkiaren ildotik (garai hartan 1962an sartuko den PCEra hurbiltzen zen). Ondoren datoz El cuervo, La cornada, En la red, La sangre de Dios, Ana Kleiber, Muerte en el barrio, El pan de todos, Guillermo Tell tiene los ojos tristes, etab. 1956an Drama y sociedad saiakera argitaratu zuen. 1961ean Antzerki Talde Errealista sortu zuen, iraupen laburrekoa. Oztopo ugari aurkitu zituen arren eta antzezten zuten antzerki taldeek zailtasunak aurkitu arren, Sastre intelektual antifrankista "engagé" bat izatera iritsi zen, prokastrista, Franco jenerala hil aurretik oso ezaguna. Autore antifrankista ospetsua da, baina aldatu egin da 1974an Correo kalean Eva Forest emazteari egindako atentatuaren ondorioz. Emakumea atxilotu zutenean, bera Gobernu Militarrean entregatu zen eta terrorismo delituagatik ere auzipetu zuten.
Zortzi hilabete eta erdiko espetxealdiaren ostean aske utzi zuten. 1976an Bordelen ezarri zen. 1977ko otsailaren 5ean Lapurdiko Ziburu herrian atxilotu eta Frantziatik kanporatu zuten. Donibane Lohizunen Forestek kartzelan idatzitako Testimonios de lucha y resistencia liburua aurkeztera joan zenean gertatu zen gertaera. 1978tik Euskal Herrian bizi da, HB (Herri Arteko Bakea) inguruan mugitzen. Kartzelako egonaldiaren fruitua da bere Carabancheleko balada. "Pipirijaina" aldizkarian kolaboratu zuen eta bertan bere Manifestua argitaratu zuen iraultza sozialistaren antzerki bateratzaile baten alde. Geroagoko beste izenburu batzuk Irudimenaren kritika, Lumpen, marjinazioa eta jerikonça, Deabruaren eszenatokia, Krimenaren lekua, Non zaude Ulalume, non zaude? eta Euskadin idatzia. 1986an Antzerki Sari Nazionala irabazi zuen La taberna fantástica lanarekin, eta 1991n gaztelaniazko Literaturako "Euzkadi" Saria, Bergamíni eskainitako Demasiado tarde para Filocteles lanagatik. 1993an Literaturako Sari Nazionala (Antzerkia) lortu zuen Jenofa Juncal lanagatik. Bere lan batzuk euskarara itzuliak izan dira, adibidez. No es la pale para el oldua (sic.) 1986an.
2003ko maiatzaren 5ean SGAEren Arte Eszenikoen 2002ko Max Sarietan Ohorezko Saria jaso zuen.