Ragaman (Salamanca) 1959an jaiotako argazkilaria. 1961etik Eibarren (Gipuzkoa) bizi da eta batez ere natura, erretratua eta autorretratua interesatzen zaizkio.
Autodidakta da, baina ikastaro eta tailer espezializatuak egiten ditu. Natura modu espontaneoan dago hartua, aldatu gabe, eta hasieran kolorea maneiatzen bazuen, berehala itzultzen da zuri-beltzera. Natura hilaren zentzuan, natura hilak dira haren argazkiak, baina oroitzapenez, irudiz, zuhaitzez, harkaitzez eta animaliez beteta egon arren, natural-natural daude.
Bertako paisaiak atseginak, orekatuak, lirikoak dira. De Tierra Mágica, Bilbon eta Logroñon egindako erakusketan, Ana Aizpirik hau zehaztu zuen:
"Eibarko ingurune naturaleko motibo itxuraz lauenak eta anodinoenak aukeratzeko eta motibo horiek gure inkontziente kolektiboan itsusienak ere bihurtzeko, hala nola intsignis pinuak eta haien o lerdenezko metaketa desordenatuak, José Roncok ingurunea garbitzearen balioa aurkitu du adierazpen-bilaketarako metodo gisa, gure paisajistengan hain tradizionalak diren ikuspegi bukolikoetatik eta erromantikoetatik urrun".
Bere sustraien irudiek, uztartzeek xehetasuna bilatzen dute, bere begirada Maya Agirianok definitu du "bereizmen handikoa" eta objektuak beste batzuk bihurtzen dira, izotzaren eraginez irudiren bat, forma organikoak hartuz. Bere konposizio guztiak oso zainduak dira hartualdietan. Laborategian, ezer manipulatzen ez duen egileak nahi duena azpimarratzen du, garbiketak eta biraketak egiteko baliabide teknikoen bidez. Naturako sail honetan, horietako batzuk azpimarratuko ditugu: Amanitas (1999), Espino de la Orbada (1999), Aia (1997), Karabieta (1997), Arraoz, Madarixa (1995), Zumaia, Villarreal urtegia (1989).
José Roncoren sail garrantzitsu bat Eibarko Arquitecturas da, eta beste artista batzuk bezala arkeologian eta paisaia industrialaren berreskurapenean barneratu zen, adierazpen dokumental eta estetiko gisa. Horrela, eraitsitako eraikinak, eraitsiko diren beste batzuk, atariak, patioak, industriak desfilatzen dute. Eraikinen gainjartzeak, eraikinen paranoia bertikal eta metagarriak, lerro bertikalen jokoen efektu plastiko eta estetikoa eragiten dute, leiho horizontalen segidaren aurrean. Arkitektura-kaosaren aurrean, gizatasunaren aztarnak ikusten dira irudi batzuetan, hala nola arropa zintzilikatua. Azken batean, mota horretako argazkiek tristura eta nostalgia sortzen dute, eta, aldi berean, balio dokumental handia dute. 2001ean Eibar, Ciudad Taller liburua argitaratu zuen, Luis Ulaciaren eta Nerea Alustizaren testuekin.
- RONCO, Jose. Eibar: Tailerraren hiria = Tailerraren hiria, Elgoibar, Ongarri Kultur Elkartea, 2001.