1884ko abuztuaren 7an Azpeitian jaiotako gipuzkoar nortasun politikoa. Filosofia eta Letrak ikasi zituen Salamancan, Unamunoren ikasle zela, eta Zuzenbidea Valladoliden. Alderdi Integristako militantea, espiritu ireki eta adeitsua izan zen, espiritu foralista zuena. Bere jaioterriko zinegotzia izan zen 1905ean eta Gipuzkoako diputatu probintziala, 1913ko maiatzean Azpeitiko barrutian hautatua, 1917ko maiatzean berritua, 1919ko uztailean, 1921eko abuztuan eta 1926an kargugabetua. 1918an eta 1919an probintzia-korporazioko presidenteordea izan zen, hainbat aldiz Udal Ogasuneko Batzordeko presidentea, eta diputatu-idazkaria (1923).
Mende hasieran ahaztutako Agur Iaunak ereserkia berpiztu zuen, P. Donostiak bere harmonizazioa txistu, tronpeta eta atabaletarako. Himnoa aurrerantzean Aldundiaren ekitaldi solemneetarako erabili zen eta Azpeitian 1918ko abuztuaren 1ean interpretatu zen lehen aldiz. Presidenteorde zela, Nazioen Elkartea Genevatik Donostiara iritsi eta instalatu zen. Han, nazioarteko erakunde haren zenbait lan-saio eta -bilera egin ziren. 1917 eta 1919 artean herrialdea astindu zuen mugimendu autonomistako figura gakoetako bat izan zen -Julian Elorza tradizionalistarekin eta Jose de Orueta liberalarekin batera-, eta aktiboki parte hartu zuen bai hiru Aldundiek Espainiako Gobernuari 1917an igorritako Mezua eta bai 191919ko Euskal Autonomia Azpibatzordearen testua prestatzen, idazten eta negoziatzen.
Era berean, euskara korporazio probintzialean sartzeko era guztietako ekimenak sustatu zituen. 1918an sortu zen Eusko Ikaskuntzaren sorreran ere parte hartu zuen, mugimendu autonomikoaren erakusgarri. Bere jarrera eskuzabal eta aberkoia, Gipuzkoako indar autonomista guztiek parte hartu zuten 1918ko abenduaren 1eko Tolosako Foru Asanbladako hitzaldi gogoangarrian esandako hitzetan kalkula daiteke:
"Erakundeei dagokienez, erregimen berriaz arduratuko direnak gureak izan daitezela eskatzen dugu, foralak, eta zuek erabakiko duzue, ezeztatuak izan zirenean zuten moduan berrezarri behar diren, aldatu behar diren, eta zein forma eta neurritan; eta gure ahalmen administratibo eta ekonomikoaren barruan dauden edo gainditzen duten funtzioen arabera, Gipuzkoak bere kabuz gauzatuko balitu, edo Nafarroako Foru Diputazio Erkide batek xede edo funtzio erkide baterako formazioa egingo balu. Baina, berriro diotsuet, Gipuzkoako Udalok, gai hauetan azken hitza izango duzue; zuen egitekoa zen erabakitzea, eta zuei nahi dizuegu itzultzea. Eta bukatzeko: Zein da Aldundiak bere mezuari ematen dion garrantzia, edo zein mugaren barruan sartzen du bere eskaera? Forman muga bat dago, prozesu hau beti ordena eta legezkotasunaren barruan eramatean datzana, Korporazioei egiten dien bezala, beren eskariak beti kausa baten justizia laguntzen eta bermatzen duten lasaitasun eta sendotasun ordenatu horrekin formulatu baitzituzten. Eta zein hedadurarekin? Eskubidea berrezartzeko eta hura baliatzeak gure oparotasuna labain dezan behar den guztiarekin, ez baitugu nahi esklusiboki, baizik eta Espainia osora hedatu dadin. Gure erregionalismoa sentitzen dugu, edo abertzaletasuna, nahi duzuen bezala, ez sezesionista, unionista baizik, Campionek esan zuen bezala: zeren askatasunean eta Gipuzkoaren handimenean, Baskonia osoarenean, iberiar penintsulako beste herrien askatasunean eta handimenean bezala, Espainiaren berpiztea bilatzen baitugu".
Garrantzitsua izan zen, halaber, 1925ean Kontzertu Ekonomikoa berritzeko ebazpenean parte hartu izana, Meatze Batasunaren Kredituaren krisiari irtenbidea emateko. Primo de Riveraren diktadura amaitu zenean, haren ospea hain zen handia, ezen lau probintzietako Alkateen Batzordeak "Pro Estatutu" hautagaitzaren zerrendan postu bat eskaini baitzion, bere nortasunarekin zerikusirik ez zuten alderdi arteko arazoengatik bete ez zuena.
1933ko azaroaren 5eko plebiszitua zela eta, lan luzea argitaratu zuen prentsan, Euskal Autonomia Estatutua zergatik bozkatzen zuen azalduz. Besteak beste, zera esaten zuen:
"Lehenik, Estatutuak Herriaren irrika irmoa jasotzen duelako; bigarrenik, Euskal Herriaren nortasun politikoa sendotzen duelako; hirugarrenik, gure erregimen ekonomiko administratiboaren egungo esparrua zabaltzen duelako; laugarrenik, euzkera hizkuntza ofizial gisa aitortzen duelako, eskubide baten sentimenduaren eta itzuleraren zerga delako; zerbitzu militarra emateko moduagatik, ama-maitasunaren opari baliotsua delako; eta, azkenik, bere irakats-arloan, bere onerako hezten duelako".
Ondoren, kontra egiten zien kontrako arrazoiei. Baina Estatutua, aldeko plebiszitua izan arren, ez zen aurrera atera, Jose Luis Oriol diputatu arabarrak Legebiltzarrean egin zion trabaren ondorioz. Pérez-Arregui, bere borondate onak bultzatuta, 1936an probintzien arteko integrazio-formula bat proposatzera iritsi zen, eztabaidatutako proiektuaren eta Oriolen jarreraren artean; Oriolek baztertu egin zuen hori, eta Fronte Popularrak azkenean onartutako Estatutua beste bat izan zen.
Abokatuen Elkargoko dekanoa izan zen 1953tik 1957ra. Bere bizitza profesionalean irizpen juridiko sendoak eta erabakiak eman zituen lagunkoi osatuz; jurisdikzio horren alde egin zuen, eta Valentziako Abokatuen Kongresuan tesi horri eutsi zion Donostiako Elkargoko abokatu garrantzitsuen laguntzarekin, dekanotzapean probintzia izaera eman zion Elkargoari. Lehenago, eta administrazio-jurisdikzioan, Txalintxo mendia Azpeitiko eskumenekoa zela defendatu zuen, eta ez Azkoitikoa; irizpide horrek aurrera egin zuen auzitegi eskudunetan, eta oihartzun publikoa izan zuen. Kodeko 396. artikulua eta harekin bat zetozenak aldatu zituen. Etxeak solairuka banatzeari eta jabekidetzari buruzko Zibila; tesi horren aldeko irizpena lortu zuen Auzitegi Gorenaren 1951ko uztailaren 9ko epaian, 1960ko uztailaren 21eko Jabetza Horizontalaren Legeari bide emanez joan zena. Hainbat pertsonalitate historikori buruzko apunteak eta ohar biografikoak argitaratu zituen: Valentin Olano, Antxieta, San Inazio. 1982ko otsailaren 28an hil zen Donostian.