G. Miguel de Alzo, Aita Amayalde.
Filosofo, etnografo eta idazle gipuzkoarra, Altzon 1896ko apirilaren 17an jaioa eta Argentinan 1965eko urtarrilaren 3an hila.
Lehen ikasketak, 1911 arte, Altsasun (Nafarroa) egin zituen. Kaputxinoen abitua Zangozan (Nafarroa) jantzi zuen 1911ko abuztuaren 12an. Filosofia ikasi zuen Hondarribian (1912-1916) eta Teologia Iruñean (1916-1920). Presbiterioa 1920an jaso zuen. Bere dohain intelektualengatik, Bartzelona eta Madrilgo unibertsitateetan goi-mailako ikasketak egitera destinatua (1920-1922), Zuzenbide Zibil, Filosofia eta Letretako lizentziatura eta Psikologiako diploma lortu zituen.
Afrikako kaperau militar izan zen (1922-1924). Erroman jarraitu zituen ikasketak (1925-1926) eta Zuzenbide Kanonikoan Lizentziatura lortu zuen. Gero, Lekarozko (Nafarroa) Ikastetxera joan zen, Filosofia, Zuzenbide eta beste ikasgai batzuetako irakasle gisa, eta ikasketa-prefektura zuzendu zuen zenbait urtez (1926-1936). Garai honetan Euskal Filosofia, Pedagogia eta Etnografiari buruz idatzi zuen.
Eusko Ikaskuntzako kide; Elkarte bereko lehen irakaskuntzako Batzordeko eta Nazioarteko Ikastaroetako presidente; Elkartearen Batzorde Iraunkorreko kide 1934tik 1936ra.
Urte horietan guztietan, Aitzolek zuzendutako Yakintza aldizkari donostiarraren, Eusko Ikaskuntzen Nazioarteko Aldizkariaren eta euskal kulturaren inguruan gaztelaniaz edo euskaraz argitaratzen ziren argitalpen guztien kolaboratzaile izan zen. 1934an, Euskal Filosofiari buruzko liburu bat argitaratu zuen, Aitzolek hitzaurrea emanda.
1936ko gerra piztu zenean, Baionan babestu zen, eta gero Begresen (Bordele) (1936-1940). Garai horretan euskal errefuxiatuei laguntzen aritu zen. Erbestean harreman estua izan zuen Verdier kardinala buru zuen Euskaldunen Lagunen Nazioarteko Ligarekin, Eusko Jaurlaritzarekin eta erbesteratuekin eurekin.
1940an Argentinara joan zen, Kordobara, eta han nagusi eta erretore izan zen 1942tik 1948ra. Gero Buenos Airesera joan zen, eta han parroko eta Superior izan zen (1948-1951). Necochea sortu zuen eta bertan egon zen 1951tik 1957ra. Necocheatik Euskal-Etxea Ikastetxera igaro zen (1957-1959). Ponpeia Berrira erretiratu zen, eta han bere gaixotasunak minez jarraitu zuen 1965eko urtarrilaren 3ra arte, hil arte.
Beste lan batzuen artean, Cátedra de ética nabarmendu behar da. Tomas Carreras doktoreak eta Artauk zuzendutako mintegia. 1. seriea. Etikaren historiarako oharrak eta materialak; 2. zk. Borondate morala San Buenaventuran, Bartzelona, 1927; Euskal Filosofia, Euskaltzaleak, Donostia, 1934; Hizkuntza-borroka Euzkadin eta Europan Aniceto de Olanoren alde (P. Miguel de Alzo), Bonificacio de Etxegaray, Eduardo de Landeta, José de Ariztimuño. 1935, Euskaltzaleak argitaratua, Donostia.
Honako artikulu hau oraindik ez da entziklopedia honetan euskaraz landu. Eusko Jaurlaritzak argitaratutako Bidegileak bilduman informazio gehiago eskura dezakezu Aniceto Olano, Aita Migel Altzori buruz.
