Euskal kulturaren sustatzailea, mende hasierako euskerologo handietako bat, Serapio Mugica artxibozainaren eta Ignacia Mugicaren semea. Ormaiztegin jaio zen 1882ko abenduaren 24an. Batxiler ikasketak Donostian amaitu zituen eta Ingeniaritza Mekanikoa eta Industria Peritutza ikasketak egin zituen. Oso gaztetatik nabarmentzen da euskararen zoriari buruz duen kezkagatik, eta bere bizitza laburrean zehar lanetik kanpoko jarduera guztia euskara sustatzen eman du. Idazle nekaezina, j letrarekin sinatuko ditu bere euskal artikuluak eta "J. M. de Ojarbide", "G. de Biona", "Jeme", "Berrizale", "Zarzale", "J. de Zumuarregui", "Bildari" eta "Deñoka'tar Goserio". [Azken hau hainbat autoreren konbinazioan: rio=(Grego)rio]. 1907an Euskal-Esnalea elkarte euskaltzale sortu berriaren idazkari izendatu zuten. Euskal hizlari nabarmen eta epel gisa hasi zen. Dagoeneko RIEVen kolaboratzen du euskarazko lanekin. Bere lehen lana 1907ko lehen zenbakian agertu zen. Muxikak 25 urte zituen. Zalaparta sortu zuen. Bere ideia nagusia hauxe zen: "Eta guk, euskal gazteok, arnasa eta kemenaren adinean gauden euskal gazteok, geldirik, isilik eta besoak gurutzatuta egon behar al dugu, gure hizkuntza nola galtzen ari den ikusten? Begiak itxi eta kanpoko jendeari guk gehien maite behar duguna ezkutatzen utzi behar al diogu? Gazte euskaldunak, bihotza dugu ala ez?, euskara maite dugu ala ez? ". "Bai, eta ehun aldiz bai. Baina ez da nahikoa esatea. Hala dela erakutsi behar da: horretarako euskaraz hitz egin eta euskaraz idatzi behar duzue. Bi gauza horiekin gure hizkuntza zabalduko dugu eta euskaraz hitz egiten entzun eta euskaraz idazten ikusiko dugu Euskalerrian. Bestela, galduta gaude: oraingo euskal jendeak lo egiten badu, agur euskara! Eta zuek, gazteok, euskara iratzar dezakezuenok, egun batean euskara galdu dela jakitera iristean, ez zarete lotsatuko euskaldunak izan zinetela esateaz? ". Bere aurkako zentsurak ikusita, Mugicak erretiratzea erabaki zuen, baina Urquijok, lehia horietan zailduago zegoenez, kontrako iritzia eman zuen eta beste bat enkargatu zion hurrengo zenbakirako. Eta badakigu don Julio argal ari zela bere aldizkari zorrotzaren orrietan agertu behar zuenari buruz. Lau urte geroago, 1911n, "Euskalerriaren Alde" elkartea sortu eta zuzentzen zuen, euskal ikasketetarako zaletasuna pizteko eta euskara gorde, zabaldu eta lantzearen alde ahalik eta lan handiena egiteko. Urte luzez Donostiako "Pueblo Vasco"n, "Argia" astekarian eta "Euzkadi" egunkari bilbotarrean kolaboratu zuen, eta kultur abertzaletasunaren lorratzean sar daiteke, baina ez bere obedientzia politikoaren barruan. 1918an Oñatin egin zen Eusko Ikaskuntzaren I. Kongresuko idazkari lanetan aritu zen. Ondoren, Eusko Ikaskuntzaren zutabeetako bat izango da, eta idazkariorde izango da 1918tik 1930era. Bere bizitza osoa 1931ko uztailaren 22an eten zen, 49 urte zituela.