Idazlea eta hizlaria, gaztelaniaz zein euskaraz. Argazkilaria. Zumarragan (Gipuzkoa) jaio zen 1931ko abenduaren 19an, eta Tolosan bizi da 1961eko azarotik. Liburuak idatzi ditu, besteak beste: El alma ríe (Editorial Auñamendi) 1968; La otra Guipúzcoa (Banco de Vizcaya. Bilbo) 1969; Boga boga por el Báltico (Itxaropena Argitaletxea) 1969; Hatxe gabeko umoria (Argitaratzailea. Itxaropena) 1970 (elebiduna); Gipuzkoako baserriak (Caja Ah. Horn. de Guipúzcoa) 1974; Villarreal de Urretxua, ayer y hoy (Caja de Ah. Donostia) 1974; Gabonak Gipuzkoan (Caja Ah. Municipal) 1974; Arteaz eta paisaiaz 50 txango Gipuzkoatik abiatuta (CAP) 1977; José Mari Iparraguirre (CAP) 1977 (elebiduna); Alborada (Caja Ah. 1978; Tolosako historia eta gida (Caja Ah. Horn. de Guip.) 1979; La actualidad de la casa blasonada en el País Vasco (Arg. Laitz. Bilbo) 1982; Gipuzkoa biotz-begietan (Caja Ah. Horn. de Guip.) 1983; Tolosa, herri musikala (Tolosako Udala) 1985. (1986) Donostia, eta Itsasoa 4, 5, 6, (Etor) liburuko testutik. 1954az geroztik, Iñaki Linazasororen enpresak mila eta erdi artikulu eta erreportaje sinatu ditu Donostiako «Unidad», «La Voz de España» eta «El Diario Vasco» egunkarietan eta zenbait udal-aldizkaritan. Hitzaldiak eman ditu hainbat gairi buruz Argentina, Kanada, Kolonbia, Mexiko, New York, Paris, Ceuta, Madril, Zaragoza eta Euskal Herriko hainbat hiriburu eta herritan. Argazkilari gisa, hainbat sari lortu ditu eta bere lanek liburu garrantzitsuak ilustratzen dituzte: «Vascos en Colombia», «Gipuzkoa biotz-begietan» eta «Enciclopedia Gral. Euskal Herriko Ilustratua». UNESCOren mendeko «Federation Internationale des Journalistes et Ecrivains du Tourisme» erakundeko kidea da. «Turismo Idazleen Espainiako Elkarteko» bazkide aktiboa da. «Basco Institutu Geografikoaren» sozio-sortzailea. «Instituto Cultural Basco-Argentino Juan de Garay» erakundeko kidea, «Real Sdad. Euskalerriaren Adiskideen Elkartea». «Argentinako Errepublikaren Historiako Akademia Nazionalaren Sanmartindar Domina» dauka. «Bondoufle Hiriko Urrezko Domina» (Frantzia) eta «Urretxu Hiriko Urrezko Ikurra» (Gipuzkoa). Ingurumenaren defentsan gogor aritu zelako, 1974an Miarritzeko «Confrérie des Chevalier de l'Operne»-ko «Chevalier» izendatu zuten, eta urtebete geroago, Gipuzkoako Arrantza Federazioak omenaldia egin zion arrazoi beragatik. 1978an aholkulari izendatu zuten Gipuzkoako udalerriek Euskal Kontseilu Nagusiko Turismo Kontseilaritzan. Bi aldiz jarraian, Aita Santuak demokratikoki izendatu zuen Tolosako Udaleko alkate-lehendakari. E. V Agintaldiko bost urte luzeetan, 1978-1983, N-1 errepide nazionalaren hain irrikatutako saihesbidea inauguratu zen, kiroldegia eraiki zen, ganaduarentzako feria estalia (bakarra Gipuzkoan), sordo-mutuetarako zentro berezia, eta Yurreamendi zaharren egoitza, Kultur Etxea eta hainbat obra publiko birmoldatzeko lanei ekin zitzaien. Arte eta kultura bizitza bultzatu zuen kontzertuak, hitzaldiak eta erakusketak antolatuz eta 1981ean «San Juan Literatur Lehiaketa» eta Arte Plastikoetako eta Antzerkiko Udal Tailerrak sortuz. Gizon polifazetikoa, 1963an, beste lau perretxikozalerekin batera, «Nazioarteko Mikologia Lehiaketa» antolatu zuen Tolosan, hainbat urtez egin zen manifestazio zientifiko-herrikoia. Txistuaren birtuoso, euskal instrumentua jo du munduan zehar egin dituen bidaia jarraituetan. Era berean, Europan eta, batez ere, Euskalerrian zehar egiten diren bidaietarako gida kultural gisa eskatzen zaio.
Bernardo
ANAUT.Fallecido 2004ko apirilaren 26an.
Bernardo
ANAUT.Fallecido 2004ko apirilaren 26an.