mendeko euskal gerrillaria, Beran (Nafarroa) jaioa. Espoz y Minaren agindupean egon zen. Hondarribiako gaztelua hartzerakoan nabarmendu zen. 1813ko martxoaren 11n abiatu zen gotorleku hartara, sarjentu-graduarekin, hamabost soldadu bakarrik lagun zituela. Sokaz eta iltzez lagundurik gazteluan sartu zen, eta kemenik handieneko gauzez jabetu ondoren, su eman zioten. Ekintza horren sari gisa, Minak teniente lanpostua eman zion. Lan hori berresteko eskatu zion Garesetik Castaños jeneralari. Liberalen bandokoa, 1823ko erreakzio absolutista gertatzean Londresera emigratu zuen. Han Espoz y Minarekin egingo zuen topo eta berarekin 1830ean Baionara joango da Berako espedizioan parte hartzera. Leguia teniente koronelaren mailarekin agertzen da jada, eta espedizio zapuztuan izan zuen esku-hartzea garrantzitsua izan zela dirudi. Hurrengo urteetan Ipar Euskal Herrian bizi izan zen, eta Espainiako errege-gobernuaren arabera Espainiako Iparraldeko zenbait punturen aurkako mendeku espedizioa prestatzen ari zen bertan. Ez dakigu ezer bere ondorengo ibilerez. Barojaren arabera, gerra karlistan parte hartu zuen, "chapelgorris" liberalen talde baten buru, eta modu misteriotsu eta tragikoan hil zen. Ricardo Baroja artistak bere jaioterriko plazatxoetako bat apaintzen duen brontzezko busto batean hilezkortu zuen.
Erref. García-Larrache, J. I.: "Espainiar emigratuak Baionan. Las andanzas de Fermín Leguía", Euskalerriaren Adiskideen Elkartearen Aldizkaria, 1968, 2. zk., pp. 165-183.