Piano-kontzertista eta konpositorea. Irunberrin (Nafarroa) jaio zen, 1865eko abuztuaren 20an. Madrilen hil zen, 1945eko ekainaren 24an.
Bere aita, Domingo Larregla, medikuntzan doktorea zen, Garesen zuen bizilekua, baina hainbat herritan bisita egiten zuenez, urte batzuetan Irunberrin bizi izan zen, eta, esan bezala, Joaquin mundura etorri zen.
Karlistadaren ondorioz, Larregla familia Garesera itzuli zen, Emilio Arrietaren jaioterrira. Emilio Arrieta han bizi zen denboraldi batzuetan, eta Larregla doktorearen laguna zen. Beharbada, adiskidetasun horrek eta Marinaren autoreari bere aitarekin entzuten zizkion elkarrizketek musikazaletu zuten gerora pianista handia izango zena.
Obanosko organo-jotzailearen lehen lezioak jaso zituen. Larreglatarrak Iruñean helbideratu ziren eta Joakinek, Batxilergoa ikasteaz gain, Iruñeko Akademian jarraitu zuen musika.
Arrietak umearen aurrerapenak ikusi zituen eta Madrilera bidaltzeko gomendatu zuen. Kontserbatorioan Damaso Zabalza (pianoa), Jose Aranguren (harmonia) eta Arrieta (konposizioa) izan zituen irakasle. Pianoaren irakaskuntza bi urtetan amaitu zuen eta harmonia eta konposizioa hirutan, hiru ikasgaietan lehen sariak lortuz.
La guerra santa lanaren egilearen etxean, Larreglari beti aita baten moduko tratua eman ziona, bertan egiten ziren solasaldietara joaten zen; Gayarre, atzerrian egindako emanaldietatik itzultzean, joaten zen; Joakinek interpretatzen zituen opera berrien partiturak ekartzen zituen.
Bidaia luzea egin zuen Frantzian, Italian eta Suitzan barrena, eta pianorako Recuerdos de Italia, Nice en fête eta Una noche en Italia obrak ekarri zituen. Monte-Carlon orkestra-suite bat estreinatu zioten; Goulak zuzendu zuen Madrilgo Alfontso Printzean, 1891n.
Madrilen helbideratuta, ezagutzera eman zuen lehen konposizioetako bat Concierto para dos pianos izan zen, Romero aretoan Isaac Albenizekin batera interpretatu zuena. Areto honetan eta Ateneoan arrakasta handia izan zuten hainbat errezitaldi eman zituen eta bertan bere orrialdeak programatu zituen Serenata rusa, Nocturna en "La" bemol, Nice en fête eta Suite Recuerdos de Italia.
1885etik 1889ra Sarasatek Iruñeko San Ferminetarako antolatzen zituen musika saio famatuetan Larreglari esku harrarazi zion. Urte horietan Donostiara joan zen eta errege-erreginen eta infanteen aurrean jardun zuen Miramar jauregian. Mende bukaerakoak dira Larreglaren bi obra famatu, bere jotak Gora Nafarroa! eta Siempre pa'lante, hau orfeoirako, Eusebio Blascoren letrarekin.
1925ean, bi sormen-lan horien egileak lehenengoa aipatu zuen, urtero hiruzpalau mila ale saltzen baitziren.
Larreglak antzerki lirikoa jorratu zuen; bere lehen ekoizpena La Roncalesa, Fiacro Yraizozen liburua ekitaldi batean izan zen; ekintza Erronkari ibarrean gertatu zen eta partituran, une jakin batzuetan, Nafarroako herri musika dago, horien artean jota; Apolon estreinatu zen, 1897ko apirilaren 21ean. Bigarrena Miguel Andrés drama lirikoa da, hiru ekitalditan, Pascual Millánen testua. Bere afera Nafarroako toki historiko eta tipikoetan garatzen da: Pirinioetako mendietan eta, sakonean, Orreagako Kolegiatako dorreetan, Gazteluko plazan, Iruñeko kale batean, Nafarroako mendialdeko herri baten plazan eta Orreagako Basilikan. Musikak Nafarroako herri gaiak biltzen ditu, dramatismoa lortzen du hala eskatzen duten eszenetan, eta ospetsua da Rapsodin Vasco-Navarra, Larreglak bere sorterriari egiten dion omenaldia, bere Nacer y morir zortzikoen arabera, Laurak Bat eta Navarra Montañesa. Miguel Andrés Circo Pricen antzeztu zen lehen aldiz, 1902ko azaroaren 8an. Narbarten, Doneztebetik gertu, gure biografiatuak askotan jo zuen organoa, eta artista eta pertsona ospetsu askok estimatu zituzten haren interpretazioak; behin, entzuleen artean don Ramón del Valle Inclán kontatu zen.
Larregla Madrilgo Kontserbatorioko klaustroko kidea izan zen piano irakasle eta 1906an San Fernandoko Arte Ederren Errealeko kide aukeratu zuen. Bere ekintzek exekutatzaile baldintza onenetariko bat erakusten zuten, trinoiek egiten zuten modu miresgarrian, abiaduran eta distiran. Konpositore gisa zituen bi alderdiak ere ikusten ziren, izaera sutsukoak bere eskualde-lanetan eta erromantikoa eta fina folklorismorik gabeko orrialdeetan. Interprete bezala, ausarta eta kementsua zen bere jotak jotzean, eta delikatua Chopinen oroitzapen edo eraginarekin konposatutako piezetan; adibidez, arrosen Minueta. Bere programetan, bere musika ez ezik, beste konpositore batzuena ere inskribatzen zuen, aita Donostiaren eta Rogelio del Villar-en orrialdeak ezagutzera eman zituen. Bere errezitaldiekin garaipen durunditsuak lortzen zituen eta, txalo zaparrada etengabeen aurrean, beti amaitu behar izaten zituen bere Tarantela ezagunak eta ¡Viva Navarra!
GU