Euskal idazle eta politikaria, Seguran (Gipuzkoa) jaio zen XVIII. mendean. Madrilen hil zen 1820ko abenduaren 25ean.
Abokatu karrera ikasi ondoren, Madrilera joan zen bere lanbidean jardutera eta Karlos III.aren erregealdian juriskontsultu ospetsuenetako bat izatera iritsi zen. Erregearen kontseilari, krimenaren alkate eta Granadako Erret Kantzelaritzako aitoren seme izan zen. Legedi kriminalaren erreforman lan egin zuen. 1808ko maiatzaren 19an, Gaztelako Kontseiluak Baionako Batzarrean Kontseilu horren ordezkari izendatu zuen. Honek, Bonapartek hala eskatuta, Konstituzio bat eman zion Espainiari, eta baita ekainaren 5eko Adierazpena ere, Jose I.aren aurkako herri-altxamendua geldiarazteko. Gero, jarrera aldatu zuen, eta 1913an "Arrotz"-aren zerbitzariak sailkatzeko izendatu zuten. Idatzi hauek argitaratu zituen: Espainiako lege penalei egindako zigorrei buruzko diskurtsoa, 1782; Foruaren atariko diskurtsoa Epaitzen dut.
Espainiako Errege Akademiako betiko idazkaria izan zen, eta Valladolideko Zaldunen Errege Akademia Geografiko-Historikoko akademikoen artean ere egon zen. Bere izena Espainiako Akademiak argitaratutako Hizkuntzaren Autoritateen Katalogoan agertzen da. Bai Manuel, bai Miguel, biak anaiak, Goyaren margolan batean agertzen dira, Pragako "Narodni Galerie"-n (Herriaren Museoa) gordetzen dena. Margolan hori 1938an iritsi zen Pragara, Enrique O'Shea jaunarena izan zen, gero Vienako museo batean egon zen, eta, geroago, Carlovy Varyrenean, Txekoslovakian. Miguel de Lardizabal bezala irudikatutako pertsonaia "Fluctibus Republicae expulsus" dibisan oinarrituta identifikatu zen, baina dibisa hau bere anaia Manuelek ere jaso zuen.