1806ko uztailaren 5ean Zaldibian (Gipuzkoa) jaiotako euskalaria. Jaioterrian hil zen 1855. urtean, koleraren izurritearen ondorioz, abuztuaren 20an, 49 urte zituela.
Elizako ikasketak egin zituen Lazkaoko Karmeldarretan (Gipuzkoa). Ondorengo ikasketak Burgosen eta Madrilen. Zaldibian parrokoa izan zen. 1855ean Testamentu Zarreco eta Berrico Condaira argitaratu zuen. Urte hartan bertan eta hil ondoren, Hernaniko Batzar Nagusiek Lardizabalek idatzitako Gramática Vascongada bat argitaratzea erabaki zuten, eta hori gauzatu egin zen. Jakina da, halaber, ezagutzen ez diren beste lan batzuetan lan egin duela: Historia de San Miguel in Excelsis de Aralar, Maria Santisimaren amodio ederraren bederatziurrena, hiztegi elebiduna eta euskara gaztelaniara itzultzeko testua. Lardizabal idazle zuzena da, noski, hizkuntza kolorekoa. Inoiz ez da lapurtua, ezta pasiozkoa ere. Kontalari leiala da, gauzak esaldi moldakor eta ederraz esaten dakiena. Echegarayk zera esan zuen berataz: "Estiloaren betegintzarre negatibo dei genezakeena gordetzen du, arretaz saihestutako akatsik ez izatean datzana". "Nolakotasun negatibo huts hau baino zerbait gehiago Lardizabalen liburu ederrean dagoela uste dugu. Jende arruntak liburu gutxi irakurri ditu hau bezain beste, eta horrek bere aldeko zerbait esan nahi du" [Omaechevarria: Euskera, p. 246].
Honako artikulu hau oraindik ez da entziklopedia honetan euskaraz landu. Eusko Jaurlaritzak argitaratutako Bidegileak bilduman informazio gehiago eskura dezakezu Frantzisko Ignacio Lardizabal buruz.
