Zuzendariak

Iglesia Dieguez, Eloy de la (2008ko bertsioa)

Zarautzen 1944an jaiotako zinema-zuzendaria. Filosofia eta Letrak ikasi ondoren, Zinematografia ikasi zuen Parisko IDHECen. Telebista eta amateurren antzerkia ere egin zituen. Bere lehen film-lana 1965ekoa da, Fantasía 3. Eta horrela atera zen, antza, Gijongo Zinemaldiak katapultatuta, nahiz eta gerora bere zinema haurren mundura irekita ez egon. 1968an jaio zen bere benetako "opera prima", Algo amargo en la boca, soldadutza egiten ari zela idatzi zuena, gerora bere zinema osoan nagusi izan diren obsesio sexual pertsonalen multzoa. 1969an, José Legrá Cuadriláterorekin egin zuen lan, gai boxistikoei buruz. Ondoren, The Glass of Cristal filmarekin arrakastaren bat lortu zuen eta 1972an kritikaren batek bere lanik onentzat jo zuena egin zuen, La semana del asesino, zentsurak nahiko "ukitua". Vicente Parrak pertsonaia bat sortu du, eta, zoritxarrez, astebetez hainbat hilketa egin ditu. Urte berekoa da Nadie oyó gritar, eta hurrengo urtean La naranja mecánica de Kubrick-i Una gota de sangre para morir amando filmean espainiar erreplika bat ematen saiatzen da. 1975ean, masokisten morbositatearekin arakatu zuen Juegos de amor prohibidos lanean, eta, ondoren, La otra alcoba. Horrek zentsurarekin eta ospearekin arazoak ekarri zizkion. Duela gutxi, homosexualen mundua ukitu du Los placeres ocultos (1976) lanean, eta 1977an La criatura filma egin zuen. Film horretan, Ana Belének senarraren maitasuna txakur batenarekin partekatzen du, eta beste sexu-bazterketa batean erortzen da, zoofilian, film "irekia, zintzoa, amorratua eta etsipenez feminista" izan nahi zuela esaten zuenean. Gaur egungo gaia, oldarkorra eta sexu-dosi handiekin, Navajeros (1982) haur-delinkuentziari buruzkoa, La mujer del ministro (1982) ustelkeriaren eta multinazionalen ingurukoa, El pico (1983) guardia zibil bat eta etakide baten aita drogaren arazo komunaren aurrean jartzen dituena eta abar ikusiko ditugu. "PCEko kide heterodoxo" izendatu dute, eta bere filmetan estilo panfletarioa, umore lodia, antzerkiko bizipenak eta ezaugarri "pornoak" nahasten direla ikusi da.

Ainhoa AROZAMENA AYALAEloy

de la Iglesia 2006ko martxoaren 23an hil zen