Paisaia-margolaria, Zarautzen (Gipuzkoa) 1876ko abenduaren 31n jaioa. 1918ko abuztuaren 21ean hil zen.
Erroman ikasi zuen eta artista gisa agintzen zuen margolarietako bat zen. Paisaia onak egin zituen, baina, Zarautzen marrazketa-irakasle gisa lan eginda, ez zion garrantzirik ematen bere obrari, eta erraz oparitzen zituen bere koadroak. Flores Kaperotxipik zera esango du berari buruz:
"erromatarren prestakuntza sendoa izanik, bere lanei garrantzirik ez ematera iritsi zen, denborak aurrera egin ahala. Eta gertatu zitzaion, sarri askotan gertatzen zen bezala, berak bere lanei baliorik ematen ez zienez, besteak ere ez zirela horretaz arduratu. Ezbairik gabe, inork eskatzen ez zituen ehunka koadrorekin topo egitean, Zarauzko bere giltzapetzetik ez irteten tematzeagatik, artistek maiz jasaten duten gogo falta izugarria sartu zitzaion, eta ez zuen borrokan jarraitzeko animorik izan"
Euskal Artea, Buenos Aires, 1954, p. 99.
J. M. Álvarez Emparanzak aurrekoa berretsiko du:
"Izetari zerbait larria gertatu zitzaion, izan ere, abokatua, bankaria edo ingeniaria izatea margolaria izatea baino garrantzitsuagoa zela uste izan zuen".
Euskal pinturaren jatorria eta bilakaera, Donostia, 1973, or. 52.
Urretxuko (Gipuzkoa) Udaletxean ikus daitezke bere paisaia batzuk. Erretratua eta paisaia margotzen zituen, baina paisaian nabarmendu zen batez ere, joera inpresionistetara makurtuz. Kolorearen zentzu bizia zuen, poesia sakona dario bere koadroei. Leku ederren sena zuen. Icetaren margolan noblea udatiarrek Zarautzen dituzten aristokraten etxeetan sakabanatuta dago, eta esan daiteke gehienbat zarauztar paisajistaren koadroak herrialdetik desagertu direla. Zarauzko Udalak omenaldia egin zion bere memoriari 1970eko abuztuaren 14an, egun berean Torre Luzean egindako Icetaren koadroen erakusketa zela eta.