Gaztelun (Gipuzkoa) 1908ko maiatzaren 5ean "Bordatxuri" baserrian jaiotako euskal idazlea. "Gaztelu", "Bordatxuri" eta "Goyola" ezizenekin idatzi du. Elizako ikasketak Altsasun, Hondarribian, Lizarrean eta Iruñean egin zituen (O. M. C). 1934an hasi zen "Yakintza" aldizkariko kolaboratzaile gisa, hainbat euskal olerkirekin. Argentinan bizi da eta 1948an Buenos Aireseko itzulpen lehiaketan saritua izan zen. Irakaslea da "Euskal Etxean". Llavallol, Mar de Plata, Kordoba eta Mendozan bizi da, hurrenez hurren. 1958an jaioterrira itzuli eta Donostian finkatu zen, Auñamendi Argitaletxeko Erredakzioan parte hartuz. Ohorezko aipamena lortu zuen "Loramendi" Lehiaketan (1959). "Zeruko Argia", "Egan", Buenos Aireseko "Euzko Deia", "Eusko Gogoa" eta "Olerti" lanetan kolaboratu izan du. 1959tik 1962ra Hnos ikastetxeko kapilau izan zen. Jesusen Bihotza. 1961ean "Olerti" Lehiaketako lehen poesia saria lortu zuen. 1962an Fray Luis de Leon eta San Juan de la Cruzen poesien itzulpenak argitaratu zituen, Musika ixilla, "Música Callada" izenburupean, Auñamendiren "Azkue" bildumako 3. zenbakian. Argitaletxe honetan "Euskara-Euskara Hiztegi Klasiko Handia" ren idazketa hartzen du.
1968an "Parnaso colombiano en euskera" euskarazko itzulpena argitaratu zuen Buenos Airesen, Kolombiar olertitxoria euskeraz izenburuarekin. Hurrengo urtean Bilbon argitaratu zen Nora zuaz? Euskara ikasteko metodo intuitibo eta atsegina. 1970eko azaroaren 28an, Irun Hiria literatur lehiaketan euskarazko olerki saria jaso zuen. Lehiaketa hori Gipuzkoako Aurrezki Kutxa Probintzialak ezarri zuen Irungo Udalaren laguntzarekin: 40.000 pezeta eta "Castillo de Oro". 1971n, euskarazko poesiaren saria, bigarren aldiz jarraian, aipatutako "Irun Hiria" literatur lehiaketan, 50.000 pezetarekin eta "Urrezko Gaztelua". Ondoren, sari honetako epaimahaian sartu zen.
1979 eta 1981 artean, Bernardo Estornés Lasaren "Orreagako Kantua" Orreaga-ko Kanta eta "Kixmiren Kanta" edo Kixmiren Kantaren sei mila bertso inguruko olerkiak isuri zituen euskarara. Egile beraren "Cantar de Euskalerria" kantuaren beste bertsio bat, hirurehun poema ingurukoa, oraindik argitaratu gabe dago. 1983ko urtarrilaren 6an hil zen Donostian. Orixek hitzaurrea eman zion Musika Ixillari, eta hitzaurre horretan epaiketa hau eman zuen:
"Por lo tanto, Gaztelu'k bi aundienetara du; en euskera poliki iantzi ditu bi aundien orien olerkirik onenak. ¿No tiene que la nota de los que nos cuida? Nosotros baiñon obeki que se venda en los que se venda en desados, iakiña, ta iatorrican que se berdindu en ditecela dirutza, que se superce que neke a'da. Poco al lizake a nuestra ele ederrar para besterenak en el emaitea, que los geronés lako olerkariak atera no va'ledi ere?... Xoragarri zalzkit niri (itzulkizunak), ta ala zalzkiela, nik uste, gaiñekoeti. En la verdad zintzo de Zearo, y de la ortía así es bear. Muy tokigune en lo que no son los cerraron los atorrizkora... La vuelta no ha sido errua beure; izkuntza da ixteari ez dana, oralndik ez baitaukagu ongi guzitako gauzak. Ya se ha sido el acuerdo, que se ha sido berdindun de iatorrizkoa, ya no paz también, ya ha quitar, nuestro adierazteari y a nuestro mino txoari esker. Gaztelu'k ezagutzen deuz adierazpide guzi oriek, eta alongi hartatik dator. Lo que tiene en la kutuna de Esangunea, ta musikari begiratuz, ahapaldi bikain bikaiñak ateratzen deutsut".
Bere hizkuntzaren ezagutza sakona, Gaztelania-Euskara Hiztegi Klasiko Handia kontsultatzen den bakoitzean neur daitekeena, K.k nabarmendu zuen. Mitxelenak ("Egan", 1963) bere gaztelerazko klasikoen itzulpena epaitzean:
"... Poco que nos ha dado el libro joria y el ugaria en el Goikoetxea en el sr. bitan landu den talde bat gai horri buruz. En el que se trata de los poesias de Euskal-poesiak, y que se ha sido kezkados a todas las usos uslico, sin que no se uslico, en el derecho".
Jose de Artechek hauxe esan zuen Orixek hitzaurrean jarritako Musika ixillari buruz:
"Oso lan zaila, dedikazio handia eskatzen duena, maitekor bat bertsioaren xede diren poeta bikainen obrarantz makurtzea. Hori ulertzeko, aski da iruzkin honen xede den liburukia bere edozein orrialdetan irekitzea; izan ere, bi orrialdetan, orrialde bikoitietan jatorrizko gaztelaniak eta orrialde bakoitietan dagokion euskal itzulpenak ematen dute zeregin ikaragarriaren fede. Bi bertsioak, gaztelaniazko jatorrizko bertsioa eta euskal itzulpen oso trinkoa, pausoz pauso jarraitzea benetako plazera da. Gazteluren lanaz egin daitekeen laudoriorik onena bere bertsioak, kontzeptuen sakontasunik batere murriztu gabe, ezin hobeto jotzen duela onartzea da.. D. Nicolás de Ormaechea, gure humanista handi eta findua, literatura grekolatindarraren maisua eta poeta bikaina bera, liburu osoa hilondoko sarrera batekin hitzaurrea eginez agertzen da. Bertan, Gaztelako mistikoez maiteminduta dagoen eta horien lana gutxik bezala ezagutzen duen gizonak esaten du Gazteluk, une batzuetan, zerbait gainditzen diola jatorrizkoari".
Bere sorkuntza literarioari buruz, Jaime Aizpitartek zera esango luke ("Unidad", 14-VII-1971):
"Joan Inazio Goikoetxearengan ere badago, bere ahotsaren dardara hori ahaztu gabe, guztiaren oinaze hori, hitz-joko bat, soinu-joko bat, batzuetan, jolas bat den aldetik, bere poesiaren funtsezko garrantzia distraitu nahi duena, minez baina itxaropenez kantatzen ari den gizon baten garrantzia, mina eragiten dioten hainbat gauzaren mingostasun ikaragarria ahaztu gabe, samintasun hori argitu nahi duena, nahiz eta samintasun hori alaitu
kantuz piztu behar ditut nire gogamen-izarraken kantuz
eta txistuz jalki nire gozamen-nigarrak
esan liteke beste San Manuel Bueno bat dela, martiria, unamunozkoa, Joan Inazio Goikoetxearen ahotsean dar-dar egiten duena, agian sinesten ez dituen edo sinestea kostatzen zaizkion gauzak sinestarazteko trikimailuak. Joan Inazio Goikoetxea "Gaztelu"-ren poesiak, zeinen laginak bi liburuki hauetatik dastatzen hasi garen, ahots sendo eta minduko poeta baten promesak abenturatzen gaitu. ".