Lapurdiko politikaria, Uztaritzeko (Lapurdi) mediku baten semea, 1735ean herri horretan jaioa.
Larresoroko apaiztegian ikasketak hasi ondoren, bere jaioterritik gertu, Bordelera joan zen Zuzenbide ikasketak egitera. Behin horiek amaituta, hiri horretan kokatu zen, eta han bikain jardun zuen bere lanbidean. Hizlari gisa nabarmendu zen Bordeleko Parlamentuan, esklabo beltzen salerosketaren aurkako protesta sutsuak egin baitzituen, "Ebanoaren merkataritzaren" eufemismoarekin, Luis XV.ak 1715ean baimendua. Haren etxean, hartara literaturgile eta artisten bilgune garrantzitsu bilakatuta, Françoise Gouteyron. Saxoniako mariskalaren zirujau ospetsuaren alaba ezagutu zuen eta harekin ezkondu zen 1761 inguruan, berarekin izan zuen Pierre-Jean Garat, "Frantziako Orfeo" izenez ezaguna zen abeslaria
1789an Estatu Orokorrak deitu ziren Versaillesen, 1614tik egiten ez zena. Ordezkariak izendatzeko egin ziren hauteskundeetan, Lapurdik Luis Xavier de San Esteban Ziburuko erretorea aukeratu zuen kleroaren ordezkari gisa; Nicolas de Haraneder, Macalako bizkondea, estamentu noblearen izenean, eta Garat anaiak, Dominique eta Dominique-Joseph, Hirugarren Estatuak aukeratuak. Lehen aldarrikapena eta aldarrikapen nagusia Lapurdiko erregimen partikularrari eusteko interesa zen, Batzar Nagusiek edo Biltzarrek gauzatua. Estatuek, iraulita, ikusten dute nola Hirugarren Estatuak bere burua bihurtzen duen Pilota Jokoan, Batzar Konstituziogile, eta zin egiten du ez duela etsiko Frantziari konstituzio-testu berri bat eman arte, eta nobleziaren eta kleroaren zatiki batzuk bat egin zuten. Dominique Garatek parte hartu zuen Luis XVI.ari Batzarraren eskakizunak planteatu zizkion batzordean.
Geroxeago, lapurtarren beldur ezagunak gora-behera, inolako era guztietako pribilegioak ezabatzeko zalantzarik gabeko grina handiegi eta itsuan, amaiera eman zion Biltzarrari, 1789ko abuztuaren 4ko Legearen 10. artikuluaren bitartez, eskualdeen eta probintzien arteko ezberdintasun guztiak indargabetuz, nahiz eta honek protesta egin alferrik eta bere indar guztiekin, era honetan bere ibilbide sekularra amaituz. Xedapen horren bigarren zatia, horren ondorioa, Frantziako lurralde-berrantolaketa izan zen, modu geometrikoan baino naturalean banatzeko planteamendu irrazionala eginez. Laburdi Biarnora batzeko eta departamentu bakarra osatzeko aukera aztertzen ari ziren. Probintziak, beste behin ere Garaten ahotan aurreratuz, adierazten du, probintzia bakarrik eratu ezin izanez gero, nahiago luketela Zuberoarekin eta Nafarroarekin bat egin, eta erreklamazio horiei isiltasunak erantzun zien. Proiektua 1790eko urtarrilaren 12an eztabaidatu zen, Garat anaiek beren lurraren interesak defendatuz. Hala ere, Batzar Nazionalak dekretatu zuen Nafarroak, Biarnoak eta Euskaldunen Herriak departamendu bakar batosatuko zutela, "Biarnokoa" deiturikoa, eta geroago Pirinio Behereak. Horrela, Nafarroa eta euskal probintziak, behartsu eta uzkur, Biarnoaren menpean geratuz ziren. Garatek hori saihesteko egin zuen azken saiakera heroikoak Batzarraren txistua eta gorrotoa ekarri zizkion,. Batzar hori bera, Dominique bere azken idazkaria izan zuenak, itxi zituen eztabaidak 1891.eko irailean.
Uztaritzera erretiratuta, Dominiquek ikusten du nola bere obra bere aurka bihurtzen den eta nola grina errebantxista eta demagogiko batek kartzelaratzen duen, batez ere euskal herriarekin egindako gehiegikerien aurka egindako kritikengatik, "Herrialdea aristokratizatzen" saiatzea egotzita. Kartzelan egon zen Robespierre erori arte, Thermidorren estatu-kolpearen ondorioz. 1795eko hasieran, barrutiko direktorioko komisario delegatu izendatu zuten, Uztaritzeko zinegotzi berriei karguak emateko. Horrela bizi izan zen lau urtez, udal lanetan aritua, bere osasuna larriki urratua, 1799ko azaroaren 18an bere jaioterritik oso hurbil hil zen arte.
Jatorrizko artikulua: Alberto Martínez Artola
Itzulpena: Batua itzultzaile automatikoa
Itzulpenaren berrikusketa: Agustín Arostegi