1814ko otsailaren 12an Pasaia inguruan jaiotako gipuzkoar nortasuna. 1903ko abenduaren 7an hil zen.
Londresen eta Parisen ikasi ondoren, Ogasun Ministerioko artxibozaina izan zen Agustin Fernandez de Gamboa Esparteroko ministroaren karguan egon zen bitartean, 1840an. 1854an kotoizko iruteen, ehunen eta estanpatuen fabrika bat sortu zuen Andoainen (Zulueta eta Isasiren ondoren). Ideia demokrata-errepublikanoak zituen gizona, Isabel II.a tronutik kendu zutenean probintziako Gobernu Batzorde Iraultzaileko presidente izendatu zuten. Hurrengo urtean, Donostiako alkate izendatu zuten, eta kargu horretan egon zen 1869ko urtarriletik 1873ra arte. 1873ko ekainaren 13an aurre egin behar izan zion Cantillok komandatutako federalistek Udala hartzeari. Egoera hartan, eta mugimendua itzali ondoren, esaldi ospetsu bat esan zuen: "Atetik sartu gara eta ez gara leihotik aterako".
Bere gobernupean Donostiara urak ekarri eta eskolak, institutua eta merkatua eraiki ziren. Idaztea ere gustuko izan zuen, eta, beraz, Euskal-Erria aldizkarian 1881, 1884, 1905, 1908 eta 1909 urteetan egin zituen kolaborazio batzuk ikus daitezke. Luis de Eleizalderekin polemizatu zuen, Benito Jamarrekin lerrokatuz erlijioaren arloko ideiarik erradikalenen defentsan. Foruekiko zuen jarrera beti agerian geratu zen Fueros que no se puede abolir eta Cita que no podemos olvidamos (Euskal Erria aldizkaria, 1884 eta 1909) artikuluetan, 1876ko abolizioari buruzkoak:
"Zorionekoak zarete, jaun-andre antifueristak; zuen gurutzadak eragina izan du: laster ezabatuko dira foruak. Baina zer axola dio? Foruak kentzen dizkiguzuenean, foruak izango ditugu oraindik. Ez harrokeriaz hartu. Oso ondo dakigu erregearekiko Gorteak subiranotasuna direla; badakigu subiranotasun horrek foruen abolizioa dekretatuko duela; baina badakigu, halaber, beste subiranotasun bat dagoela, altuagoa, zaharragoa eta altuagoa, eta subiranotasun hori gurekin dagoela. Zein den galdetzen duzue? Arrazoiaren eta naturaren subiranotasuna da: eta subiranotasun horrek bere foruak ere badituenez, ezein giza boterek, ezta zuenak ere, lortzen ez dituen betiereko foruak, horregatik diogu ezin dituzuela indargabetu, eta arrazoiaren eta naturaren foruak gozatzen jarraituko dugula, gogoz kontra bada ere".
La Tapada eta En la cárcel zarzuelen libretoak ere egin zituen, Jose Antonio Santesteban organo-jolearen laguntzarekin. Santestebanek, liberala izan arren, Oriamendi ereserkia idatzi zuen (uste zuen garaipen liberala izango zela...). Bere nortasuna progresismo foruzalearen erakusle bitxia da, oraindik gutxi aztertua, eta agerian uzten du Euskal Herrian izan den foruekiko maitasun interesatua, bai tronuen eta aldareen defendatzailearena. Bere poesia patriotiko-zibikoak -Harresien eraispena, Iparraldeko trenbideari, Komuneroak, Mariren heriotzari, Askatasunari - immobilismoaren erronka eta askatasunaren eta filantropiaren aldarria dira.