Eskultorea, Eibarren (Gipuzkoa) jaio zen 1898ko azaroaren 4an. Txikitatik erakutsi zuen marrazketarako zaletasun handia, garai hartan Eibarren zeuden oinarrizko eskoletan diziplina horretan hasteko zituen aukera urriak aprobetxatuz. Gauza bera egin zuten Zuloaga eta Olave pintoreek ere. Karlosek eskultore izan nahi zuen, eta halaxe jakinarazi zien bere etxekoei. Baina aitak, ebanisteria-lantegi txiki baten jabeak, gogor egiten zien kontra semearen nahiei, are gehiago aitaren eginahalean zurtoinean negozioaren jarraitzaile bat ikusten zuenean. Arrazoi profesional horiek zirela medio, eskultorearen karrera artistikoa bertan behera uzteko zorian egon zen. Hala ere, aitaren ondoan hasi zen haren lanbidea, baina 16 urterekin Gasteizera bidal zezaten lortu zuen, Arabako hiriburuan altzarigile onetako baten ondoan zurezko tailuak egiten ikasteko. Egunean bi erreal ordaintzen zizkion maisuari, Elguezua ikasten ari zen bitartean egindako lanekin geratzearen truke. Gaur egun, garai hartan egindako tailu-zatiak ditu, eta estimu handitan ditu, aurrerapenak erakusteaz gain, gizaki artistaren etapa askatzailea markatzen baitute. Artearekin hain identifikatuta zegoen, ezen, soldadutza egiten ari zela Bilbon zegoenez, eta denbora libre ugari zuenez, Arte eta Ofizioen Eskolan eskulturako ikasle gisa matrikulatu zen, eta Basterra izan zuen irakasle. Hauek izan ziren arte eskultorikoaren hastapenak. 1928an Gipuzkoako artista berrien saria jaso zuen, Aldundiak antolatzen zuena. Orduan hasi ziren kritikak, hain baikor, ezen artistak bere ibilbide osoan sentiarazi baitzuen. Parisera eta Erromara joan zen museoak ikustera eta hainbat eskola ezagutzera, bere artea hobetzeko asmoz. Bakarkako hainbat erakusketa egin zituen Eibarren, Donostian eta Bilbon. Gipuzkoako hiriburuan egin zuen azken erakusketaren harira, Carlos Ribera kritikariak artikulu interesgarri bat eskaini zion, besteak beste, honako hau zioena: "Elguezua artista erabat trebatua da, bere lanaren jakitun, eta benetako eta benetako nortasuna duena.. Carlos Elguezuak bere obra ia guztietan erakusten du erraztasun errealista berezia duela, eta nolakotasun hori da bere nortasunaren oinarririk garrantzitsuena". Bera, berriz, arte grekoaren mireslea da, Miguel Angel eta Donatellorena, baita Julio Antonio eta Victorio Macho garaikideena ere. Bere obrez ari garela, hauek ditu estimu handitan: Atano III.a, Zuloaga margolaria, bere aitaren erretratua, D. Ciriaco Aguirre, Enbeitia bertsolaria eta Getariako parroki elizan gordetzen den Kristo. Bere lanetatik, Eibarren, etxe partikularretako zenbait bustoz gain, Zuloagaren monumentua (San Andres parrokiako lorategietan) eta C bustoa kontserbatzen ditugu. Agirre Asilo-Ospitaleko lorategietan eta Julian Echeverría, Armeria Eskolan. Era berean, duela gutxi arte behe-erliebe bat egon da, Lorategietan dagoen Niceto Muguruza doktorearen monumentu interesgarria zaharberritu zuena. Lan hori Barrenechea eskultore ospetsuaren jatorrizko lana da. Institutu berrirako espazio beharrak direla eta desmontatu den monumentu hau, gure hiribilduan leku duinen bat hartuko duela opa eta espero dugu. Flores Kaperotxipik, bere Arte vasco lan interesgarrian, Eibarko artistaz laudorioz hitz egiten du, baina "esan behar duen guztia, bere eskulturek esan dezaten tematuta" dagoela dio. Guk uste dugu artista zintzoaren jarrera zuzena dela bere lanei hitz egiten uztea. Espekulaziorik ez. Berak merezi duena ulertzen eta baloratzen jakin ez badugu, ez da artistaren errua. Berak bere obra exekutatu du eta hor geratzen da geroak epaitu dezan. Elguezuak, biziki errealista, bere pentsaera eta sentipena azaldu ditu bere obren bitartez, artista zintzo orori dagokion bezala. Berari buruz hitz egitean, ez da ez momentua ez lekua beste lerro modernista batzuekin konparazioak egiteko. Gainera, berak, formalista izanik ere, berezkoa duen zintzotasun horren barruan, eskultura abstraktua arte esperimentaltzat hartzen eta balioesten du. Carlos Elguezua da bere bizitza profesionala bokazinora dedikatzea lortu dauan gizon zoriontsuan.Juan
SAN MARTIN
SAN MARTIN