1947ko abuztuaren 15ean Donostian jaio eta 2011ko martxoaren 21ean Madrilen hil zen artista.
Gipuzkoako hiriburuan jaio zen, baina bere bizitza Bilbon (bere ekoizpen artistikoaren zati handi baten inspirazio-iturri den lekua) eta Madrilen igarotzen da.
Kazetaritza ikasketak hasi zituen, eta umore grafikoari ekin zion. 1980an, fotokopiagailuaren bidez, irudi seriatuekin hasi zen lanean, eta bideo esperimentalaren arloan hasi zen. Arlo esperimentalean, laserra erabiltzen du eta dekoratu sintetikoen eta errealitate birtualen gainean lan egiten du.

1981ean "Monte Verita" saria jaso zuen Locarnon (Suitza) Bilbao la muerte lanagatik, bere lehen lan bideografikoa eta 1983an Haur Ilustrazioaren Sari Nazionala. Haurrentzako liburu eta kazetaritza-artikulu ugariren ilustratzaile, honako hauek argitaratu zituen komunikabiderik garrantzitsuenetan: El País, Diario 16, El Correo Español - El Pueblo Vasco, Triunfo, etab.
2008an egin zituen Gveroren lehen zenbakirako ilustrazioak, El País egunkarian argitaratutako Iban Zaldua, Anjel Lertxundi, Felipe Juaristi eta Unai Elorriagaren kontakizunak euskarazko eta gaztelaniazko edizio elebidunean bildu zituen argitalpena.
Kartelen egilea ere izan zen, Bilboko Zine Dokumental eta Film Laburren Nazioarteko Jaialdikoak (Zinebi) bezalakoak 1978an eta 2008anBilboko Luzkaro Aretoan egin zuen bere lehen bakarkako erakusketa 1973an. Momentu honetan Angel Mª Ortiz Alfauk dio:
"Ez da erraza Juan Carlos Eguillorri buruz idaztea. Berak sortutako pertsonaia baten modukoa da. Bere munduaz -gure munduaz- etsituta dagoen ikuslea, barre egiten duena, barregarri uzten duena, baina arrazoiz eta graziaz. Bere marrazkiak eta collageak Egilloren mundu horren parte dira, eta, beraz, gure mundu horren parte. Ez begiratu azalkeriaz. Horietako edozeinetan zaudete zuek. Zutaz ere egiten du barre, zuetaz. Bere buruaz ere egiten du barre! ".
Bakarkako erakusketak egin zituen Bilboko Arthogar, Kaskagorri eta Aritza galerietan, 1993an lehen aldiz. Oraingo honetan, hauxe dio:
"Harritu egiten nau nire sorkuntzak koadro gisa zintzilik ikusteak".
Orain arte egunkariak eta aldizkariak izan dira bere ilustrazioen euskarriak. Eta, orduan, hau ere badio:
"Bilbo da munduan gehien gustatzen zaidan hiria", aitortu du bere obsesioen erdigune gisa, "Bilborekin dudan harridura gaitasuna ez da inoiz beterik sentitu. Asko paseatzen dut hango kaleetan, eta beti sortzen dizkidate sentsazio berriak, eta hori oso estimulagarria da artista batentzat. Industria-paisaiek eta arkitektura-indarrak ingurunea berrasmatzeko aukera ematen dizute, errealitatearen eta irrealaren arteko mugan barneratzeko. Leku jakin bati erreparatzen diozu eta berehala etortzen zaizu burura istorio bat."
1994an eta 1998an Aritza galerian berriz ere erakutsi zuen. 2000. urtean Bidebarrietako Erakusketa Aretoan erakutsi zituen bere lanak, Kulturguneak Bilboren 700. urteurrenaren inguruan antolatutako jardueren barruan.
Bere lana hainbat erakusketa kolektibotan dago ikusgai, hala nola Madrilgo Reina Sofía Museoko Prozesuak (1986), Parisko La Villette-ko Cité de la Science (1989), Parisko Centre Pompidou-n (1990), Madrilgo Reina Sofía Museoko Irudi sublimea (1991) edo Visionarios españoles, museo berean (1993). Palestina Nazioarteko Elkartasuna = Solidaridad Internacional (2002) edo Bilboko tranbiarako 7 irudi = 7 esku-hartze plastiko Bilboko tranbiarako: 2002-2003.
Nahiz eta pinturaren edo grabatuaren munduan murgilduta egon, Eguillorren lana bi diziplinatan koka dezakegu batez ere: ilustrazioan eta bideoan. M.A. El Diario Vascon argitaratutako artikuluan (1998-01-03), ingurune batetik besterako trantsizioa ulertzen laguntzen digu:
"Urtetan, tintaz eta paperez eman zien bizitza berehala gure bizitzaren parte bihurtu ziren pertsonaia batzuei; izatez, gurekin bizi diren pertsonen arketipoak ziren: neskazahar lotsagabe eta kotila, haur ameslaria, herrialdea beste inork baino gehiago maite duen erlatxea... Gelditu gabe marrazten zuen, gure istorio korapilatsu eta errepikatuaren konpasean. Erritmo frenetiko horrek atsedena hartzea ekarri zuen, eta Massachusetts aukeratu zuen. Bertan, teknologia artistiko aurreratuena eguneratzeko aukera izan zuen: infografia, irudi digitala, errealitate birtuala edo laser izpien inprimagailuak artista gazteenen artean nagusitu diren tekniketako batzuk dira, berak ia mantillatan ezagutu zituenak. Konplexutasun teknologiko handiko mundua, non galtzea ez den ohiko tresnekin baino errazagoa eta zailagoa izango, baina bai tentagarriagoa."
Bideo hauen egilea da: Bilbao la muerte: Murder at the MOMA. (1983), De Imaginum (1985) Menina, Madrilgo Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofíaren inauguraziorako egina (1986), Poeta en Nueva York (1987) eta El Aria Eléctrica (1990).
Bere lanari egindako azken omenaldietako bat Getxoko Komiki Azokak jaso zuen, 2009ko edizioan bere ibilbide profesionala gogora ekarri zuena.