1931ko irailaren 11n Ceutan jaiotako margolaria. Bederatzi urte zituenetik bizi da Donostian, eta gero, behin betiko, Bilbon. Ezagutza tekniko handia du, eta espresionismotik hurbil dagoen inspirazio humanista handia.
Maruja Guisadok idatzi zuen hari buruz 1979an:
"Arlo plastikoan egin zituen lehen lanetatik, pinturarekiko interes berezia izan du beti, gizakiaren adierazpen gisa; izaera oso behatzailea du, eta kolorearekiko sentikortasun aparta. Badaki bi ezaugarri horiek aprobetxatzen, eta aldi berean egiten ditu bere obrak (figurazio berriaren barruan sar litezke, gaiaren arabera, mugimenduaren estetika galdu gabe), pintura eta bolumena uztartuz. Pintura gisa, argia, itzala eta erliebea erabiltzen ditu. Elementu horiek guztiak kontu handiz aztertzen dira kolorean. Ilun, gris, biolazeo txigortu sorta sakon batek, argi-eztanda gor batzuekin trukatuta, pertsonaiak mozten ditu. Kromatismoak bakarrik egiten du marrazkia". (...)"Bere mihiseetan Picassenteko oroipenak aurkitzen ditugu, baita Dubuffetekiko analogiak ere. Haren pertsonaiek, haren figurek, badute halako botere misteriotsu bat, lilura kutsu bat, mezu sekular batez kargatuta baleude bezala. Irudimenezko pertsonaiak dira, balio plastikokoak eta konposizio-asmakizunak".
Luis de Castresana idazle eta kritikaria:
"Teresa Baezak estetikaren eta etikaren helburu bikoitzarekin egiten dio aurre pinturari. Pintura, pintoreak bere buruarekin eta besteekin duen adierazpen eta komunikazio gisa. Bere baitatik sortzen du Teresa Baezak, bere sentipena mihisera eramanez eta bere margolanean bere aztarna digital propioa jarriz. Hortik dator originaltasun sortzaile hori eta bere koadro guztiak ahizpatzen dituen batasun hori, behatzak eskuz edo hegoak txoriez senidetzen diren bezala. Berea pasta onez -adierazpenaren adiera bikoitzean- eta pintura-kalitate aberatsez margotzen du. Baina niri, ez bainaiz kritikoa, baizik eta pintatzen duen idazlea edo idazten duen margolaria (berdin dio), azken finean Teresa Baezaren pinturatik gehien interesatzen zaidana ez dira bere kualitate teknikoak, baizik eta bere optika pertsonala, bere gramatika emozional eta etikoa. Arkaismo moduko batean bezala, agian gotiko modernokoa, olio-pintura baezano hauetan bada unibertsal eta genesiakoko zerbait, monakoi eta misteriotsu zerbait, beirate polikromatu onirikoak pentsarazten dituen lirismo tantakari bat".
"Teresa Baezaren koadro magikoak eta gai mingarriak" aipatuz, hauxe idatzi zuen Mario Ángel Marrodanek:
"Teresa Baeza Herraztiren emozio femeninoek, goyescas agudoekin, zubi oso asaldatuak irekitzen dituzte ederraren plastikotasunean tragikoaren aurrean. Figuraren tormentua hemen irudikatuta dago, zatituta, egileak konposizio-agresibitateari eransten dion gailu formalean sartzen diren figura horiek bizitzen ari direlako.
Artistak irudi naturalista sortzen du, beste gertaera probokatzaileetatik independentea den ikus-ohiturarekin. "Maskarak aurpegia askatu duenez" –Malraux-en lerro bat aipatzearren–, horrela, Teresaren estilistikak eskaintzen digun irudikapena, bere arte piktorikoaren aldarrikapen figuratiboaren zenbait alderdiren pean, adierazpen forma berriek -bertan intsistitu egiten dute, gaur egun bere motibazioak taupaka ari dira, eta funtsean beren manifestazioak biltzen dituzte- duten sormen estetikoarekiko identifikazio formalaren (edo identifikazio modu baten) zeinua da. Sentitzen duen eta hazten eta pasiatzen den heinean dimentsioa hartzen duen izakitik ikusteko kontua, munstro modernizatu, oinazetu eta intuitiboen sortzaile nabarmen honetan, interpretazio malenkoniaren xarmatik gizatasunez tratatuak, pintzelaren ibilbideak amesgaizto artistikoak isurtzen dituelarik: adierazpen figuratiboaren amets handia."
- Zenbait egile: Atzoko, gaurko eta biharko euskal margolari eta eskultoreak, Ed. La Gran Enciclopedia Vasca, Bilbao, 1979, t. 20.